[Yasmira]

[Blask ognia wyró¿nia³ siê z daleka wœród ponurych elementów krajobrazu i zachmurzonego, nocnego nieba. Podobnie jak gromkie œmiechy, pijackie okrzyki i "mi³osne" ballady, do których nieprzyzwoite rymy uk³adaj¹ siê same. Mroczna Elfka sta³a ju¿ d³u¿szy czas na skraju œwierkowego lasu, znajduj¹cego siê nieopodal obozowiska, œciskaj¹c w rêku kartkê papieru. Poprawi³a ko³nierz szaty, wyg³adzi³a spódnicê i naci¹gnê³a na uda wci¹¿ osuwaj¹ce siê wysokie skórzane buty, przeklinaj¹c w myœli dzieù, w którym naby³a je na jarmarku za namow¹ nachalnej sprzedawczyni.]

"Ostatni krzyk mody", psia maĂŚ. O, sÂłodka ciemnoÂści, do rzyci z takÂą modÂą...

[Przeczyta³a raz jeszcze treœÌ kartki i dostawi³a czarnym piórkiem parê przecinków]

1.ImiĂŞ : Yasmira

2.Nazwisko : -

3.UmiejĂŞtnoÂści g³ówne  : PosÂługiwanie siĂŞ CzarnÂą MagiÂą, wÂładanie siÂłami wiatru i lodu.

4.Umiejêtnoœci specjalne : Zami³owanie do trucizn, warzenia trunków i zag³êbiania siê w prastar¹ wiedzê.

5.UmiejĂŞtnoÂści poboczne : Podstawy leczenia, w tym grupowego.

6.Wiek : (kilkakrotnie zamazana liczba, prawdopodobnie dwucyfrowa)

7.Przebyte choroby : Wampiryzm.

8.Status spoÂłeczny : NiezamĂŞÂżna.

9.Krótki opis persony : Ambitna, szybko przyswaja wiedzê i ma chêÌ do nauki. Chêtnie pogawêdzi o czymkolwiek, dopóki rozmowa nie zejdzie na jej w³asny temat. W g³êbi duszy (lub czegoœ w tym guœcie) nieufna, choÌ w ogólnym rozrachunku otwarta na nowe znajomoœci.

[Wziê³a g³êboki oddech, skarci³a siê jeszcze w myœli, by opanowaÌ swój jêzyk i zaprezentowaÌ dobre maniery, po czym ruszy³a w stronê ogniska. Wkroczy³a do obozu pewnym krokiem, kieruj¹c siê na masywny, lekko wykrzywiony dêbowy s³up. Œmiechy i œpiewy ucich³y. Elfka czu³a na sobie coœ oko³o tuzina par œlepi. W oddali da³o siê s³ychaÌ jedynie odg³os pojedynczego œwierszcza. Nie zwa¿aj¹c na nic, sunê³a przed siebie, staraj¹c siê nie rozgl¹daÌ dooko³a. Gdy dzieli³o j¹ od s³upa zaledwie parê kroków, z ulg¹ wyci¹gnê³a rêkê, by przypi¹Ì doù kartkê przygotowan¹ wczeœniej srebrn¹ szpilk¹. Jednak nie dane owej b³yskotce by³o zawisn¹Ì na s³upie, poniewa¿ stopa elfki poœlizgnê³a siê na pustej butelce po pitnym miodzie. Cia³o balansowa³o przez chwilê w przód i w ty³, by w efekcie run¹Ì przed siebie. Spódnica elfki zadar³a siê do góry, kawa³ek cia³a ukazuj¹c biesiadnikom, którzy nie bez rozbawienia ogl¹dali ¿enuj¹cy wystêp.]

Zobaczcie ch³opaki, a ja ju¿ myœla³em, ¿e przez te chmury dzisiaj nie zobaczymy pe³ni ksiê¿yca! A tu proszê, obie pó³kule w pe³nej krasie! [wykrzycza³ weso³o krasnolud, zanosz¹c siê od œmiechu, daj¹c przyk³ad reszcie kompanii.] Mówi³em wam, gorza³ka to dobra rzecz! Nawet pusta po niej butelka mo¿e przynieœÌ tyle uciechy!

[Elfka zerwaÂła siĂŞ na nogi i siĂŞ odwrĂłciÂła w stronĂŞ ogniska]

MoÂże przekonamy siĂŞ, co jeszcze ciekawego moÂżna zrobiĂŚ z takim uciechodajnym przedmiotem?

[jej oczy zapÂłonĂŞÂły chÂłodnym ogniem, po czym cisnĂŞÂła butelkÂą w krasnoluda, ktĂłry w ostatniej chwili uchyliÂł gÂłowĂŞ. SzkÂło rozstrzaskaÂło siĂŞ o stojÂącÂą dalej drewnianÂą skrzyniĂŞ.]

O, jaka charakterna! Nie ma problemu, moÂżemy dla rozrywki trochĂŞ porzucaĂŚ do celu...

[Krasnolud wzi¹³ do rêki le¿¹cy obok toporek i wzi¹³ zamach. Elfka momentalnie zaczerpnê³a energii i u³o¿y³a d³onie do magicznego zaklêcia, rozœwietlaj¹c okolicê turkusowym œwiat³em. Krasnolud wybuchn¹³ œmiechem i wykona³ gest poddania siê]

No, juÂż dobrze, ÂżartowaÂłem! Panienko, zgaÂś to ÂświateÂłko, zawieÂś swojÂą karteluszkĂŞ na sÂłupie i usiÂądÂź tu do nas. OprĂłcz pustych mamy teÂż peÂłne butelki wyÂśmienitych trunkĂłw...

[Elfka opuœci³a rêce i uœmiechnê³a siê przepraszaj¹co. Ch³odna furia ust¹pi³a miejscu rumieùcom na twarzy. Wyci¹gnê³a z w³osów stercz¹c¹ ga³¹zkê, podnios³a z ziemi kartkê i przypiê³a j¹ spink¹ do s³upa. Po czym ze wstydem usiad³a na kraùcu drewnianej ³awy i wbi³a wzrok w p³omienie ogniska. Jednym duszkiem wypi³a zawartoœÌ glinianego kubka, który otrzyma³a od siedz¹cego obok mê¿czyzny. Poczu³a przyjemne ciep³o rozchodz¹ce siê po ca³ym ciele. Towarzystwo wróci³o do swoich dyskusji. Ale ona wci¹¿ mia³a wra¿enie, ¿e czuje na sobie czyjœ surowy wzrok...]

[Melron]

[Melron patrzy³ na nowo przyby³¹ od momentu tej wywrotki. Mia³ okazjê ogl¹daÌ wiele poœladków, ale te by³y wrêcz bez skazy, zaokr¹glone jak trzeba, jêdrne. Nawet nie za du¿e i nie za ma³e. Kartka sama podlecia³a mu do rêki. Bawi³ siê ni¹ jeszcze przez chwile, by powoli przeczytaÌ. Wypi³ przy tym kilka porz¹dnych ³yków. Po przeczytaniu jej spojrza³ jeszcze raz na mroczn¹ elfkê i powiedzia³:]

WidzĂŞ, Âże znajoma po fachu. ÂŁadnie siĂŞ zapowiadasz, czasem nawet nas zabawisz. Jak dla mnie Âświetnie. OdwiedÂź mnie czasem "KsiĂŞÂżycowa Pani" w moim szaÂłasie, wypijemy trochĂŞ, pogadamy, no i nauczĂŞ CiĂŞ czegoÂś przy okazji...
Teraz zanim wychylisz jeszcze kilka kubkĂłw i nie dasz rady nic zrobiĂŚ udaj siĂŞ do Arrrtu ÂŁamiszczĂŞki - Trenera. Znajduje siĂŞ tu niedaleko, na pomoÂście schlanego trupa.

[Mroczny elf odprowadziÂł wzrokiem dziewczynĂŞ pod sam pomost, rozpamiĂŞtujÂąc jeszcze nie tak dawny miÂły widok.]

Skocz do: Wybierz cel: ----------------------------- KSIÊGA GROMU ----------------------------- => Stare Zapiski => Raptularz => Kodeks Burzy => ZostaĂą najemnikiem ! ===> Zniszczona mapa ===> SÂłup ochotnikĂłw ===> ÂŚwieÂżaki! => SÂłup zleceĂą - ZewnĂŞtrzny