Ostatnie wiadomości

Kwiecień 01, 2025, 23:18:02

Witamy, Gość. Zaloguj się lub zarejestruj.

Aktualności: Aby widzieĂŚ wszystkie dziaÂły wymagana jest ranga "Najemnik ÂŚwieÂżak"!

Księgi Klanu

Ostatnie wiadomości

Strony: [1] 2 3 ... 10

1 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Odp: Konkurs : Czerwiec 23, 2019, 21:10:41
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
O czym powinien pamiĂŞtaĂŚ Optimus przygotowujÂąc siĂŞ do eventu? Dotarcie na Event to spore wyzwanie, nawet dla takiego goÂścia jak Optimus. Odcienie szaroÂści pochÂłonĂŞÂły karmazyn zachodzÂącego sÂłoĂąca, przypominajÂąc o pochodni, ktĂłra zostaÂła w domu, wygodnie wylegujÂąc siĂŞ w markowym stojaku na pochodnie z IKEI. DzisiejszÂą noc nasz bohater bĂŞdzie musiaÂł spĂŞdziĂŚ po omacku, niestety aby dotrzeĂŚ na #GameON trzeba bezwzglĂŞdnie minÂąĂŚ Czarnylas, a bez mapy ani rusz. KtoÂś widziaÂł mapĂŞ? W Czarnym lesie Âłatwo namacaĂŚ coÂś czarnego i zÂłowrogiego, zatem przydaÂłby siĂŞ miecz, tak tak, ten sam ktĂłry bojowo wisi w domu nad kominkiem, groÂźnie pobÂłyskujÂąc wyszczerbionym ostrzem. ÂŚlimaczo-macajÂącym truchtem jakoÂś dotarÂłby do krawĂŞdzi lokacji, oddzielonej loÂłdingiem od Czarnylasu, gdzie Pan FrÂączewski raczy przypominaĂŚ, Âże przed wyruszeniem w drogĂŞ naleÂży zebraĂŚ druÂżynĂŞ. ZaÂłamany obrotem wydarzeĂą mĂłgÂłby przysiÂąÂśĂŚ na pniu sosny, ÂściĂŞtej przez drwala Antka w morderczym szale, ale my tu nie o zbrodni sprzed tygodnia. Co zatem zrobi Optimus? Nauczony doÂświadczeniem, doskonale wie, Âże zebraĂŚ druÂżynĂŞ moÂże kaÂżdy. DruÂżynĂŞ skÂładajÂącÂą siĂŞ z najlepszych kompanĂłw jakich moÂżna sobie wymarzyĂŚ : Odwaga AsertywnoÂśĂŚ KreatywnoÂśĂŚ Pogoda ducha OtwartoÂśĂŚ Empatia UczciwoÂśĂŚ I inne. Uzbrojony w takÂą kompaniĂŞ, bez problemu powinien dotrzeĂŚ na GameON, pomimo braku pochodni, mapy, miecza i aprobaty pana FrÂączewskiego. Optimus powinien pamiĂŞtaĂŚ przygotowujÂąc siĂŞ do eventu, Âże najwaÂżniejsze jest to co w nas, a nie otoczka fabularna. DziĂŞki temu zjedna sobie kaÂżdego!

2 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Odp: Konkurs : Maj 05, 2019, 14:11:10
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
W Âżyciu siĂŞ nie dotknĂŞ, nie ma mowy! "Pan Q" Sweter pana Gerwazego idealnie wpasowywaÂł siĂŞ w szaroburÂą rzeczywistoÂśĂŚ blokowiska, workowaty, bez koloru, nijaki. Dzieciaki w szkole wysunĂŞÂły ÂśmiaÂłÂą tezĂŞ, Âże upodobniÂł siĂŞ on do wÂłaÂściciela, bo bylejakoÂśĂŚ byÂła gÂłĂłwnÂą cechÂą naszego W-F'isty. Wielu siĂŞ z niego naÂśmiewaÂło, wielu kpiÂło, a kaÂżdy kto nie byÂł zmuszony planem zajĂŞĂŚ uczĂŞszczaĂŚ do niego na lekcje, omijaÂł szerokim Âłukiem. Natura ludzka bywa jednak dwojaka, a pod tÂłustÂą grzywkÂą, pinglami jak z amerykaĂąskiego sitcomu i ogĂłlnym marazmem kryÂł siĂŞ najwiĂŞkszy superbohater mojego osiedla, zaraz po napalonym hydrauliku ktĂłry wyskoczyÂł przez balkon z drugiego piĂŞtra, majÂąc na sobie tylko rĂŞcznik, tym samym unikajÂąc bolesnych konsekwencji dorabiania na boku - Typowy batman betonowej dÂżungli. ByÂły to czasy gdy Voodoo Graphics grzaÂło siĂŞ piekielnie w kaÂżdym domowym blaszaku, a radiator na nim, gÂłowĂŞ dam sobie uciÂąĂŚ, byÂł plastikowy. KaÂżdÂą czĂŞÂśĂŚ blaszaka szanowaÂło siĂŞ jak sztabkĂŞ zÂłota, bo zawsze znalazÂło siĂŞ coÂś na co moÂżna byÂło przebimbaĂŚ oszczĂŞdnoÂści. Zarobione przez wakacje pieniÂądze czĂŞsto ledwo starczaÂły na jakikolwiek upgrade sprzĂŞtu, a przecieÂż na nowy numer Click! czy tam lody, musiaÂło starczyĂŚ. SzaÂł na overclocking procesorĂłw dopadÂł nas nagle, z normalnych ludzi wychodzili zapaleĂący podkrĂŞcania, ktĂłrzy kupowali szybki RAM nie dlatego, Âże zapewniaÂł lepszÂą wydajnoÂśĂŚ samemu systemowi, a pozwalaÂł bardziej podkrĂŞciĂŚ sam procesor. Wtedy to spotkaÂłem pana Gerwazego, ktĂłry w przeszÂłoÂści uczyÂł informatyki w naszej szkole, a jakimÂś cudem zostaÂł wuefistÂą na pĂłÂł gwizdka, gdy jego etat przywÂłaszczyÂł sobie bratanek dyrektorki . Znany byÂł on z wyjÂątkowo flegmatycznego podejÂścia, ogromnej kolekcji gier na noÂśnikach wszelkich i prawdziwego zapaÂłu jeÂśli chodzi o nowinki technologiczne, nie liczÂąc kiepskiego ubioru. Serdeczny jak zawsze, zaprosiÂł mnie na zajĂŞcia dodatkowe w osiedlowej Âświetlicy, o ktĂłrych po blokach krÂąÂżyÂła niejedna legenda. ZgodziÂłem siĂŞ zachĂŞcony wizjÂą ogrywania najnowszych produkcji na sprzĂŞcie staruszka, jeÂśli rzeczywiÂście nie odrabiajÂą tam lekcji z matmy, to by byÂło coÂś. Z pozoru gÂłupia wymiana HerosĂłw III na Sacreda, zaowocowaĂŚ miaÂła niezwykÂłÂą, acz chwilowÂą przyjaÂźniÂą. Starsi od dawna trzymali sztamĂŞ z panem Gerwazym, gÂłĂłwnie dla moÂżliwoÂści wypoÂżyczenia czegoÂś z kolekcji, bÂądÂź ewentualnej pomocy przy serwisie blaszaka. Brak dostĂŞpu do internetu wymuszaÂł na nas zakup prasy branÂżowej na tak zwanÂą buÂłĂŞ (SpĂłÂłkĂŞ) , ktĂłra to niekoniecznie zawsze traktowaÂła o tym, o czym chcieliÂśmy siĂŞ dowiedzieĂŚ. Spotkania na Âświetlicy, odbywajÂące siĂŞ zawsze w soboty po poÂłudniu, byÂły dla nas wybawieniem od wszelakich problemĂłw ze sprzĂŞtem i grami, ktĂłre pojawiaÂły siĂŞ niemal codziennie, a ktĂłrych przez tydzieĂą nazbieraÂło od groma. IlekroĂŚ miaÂłeÂś problem z jakimÂś questem, nasz opiekun sÂłuÂżyÂł pomocÂą, stÂąd teÂż jego ksywka, Pan Q. ChciaÂłbyÂś zaczÂąĂŚ zabawĂŞ z podkrĂŞcaniem? WybuliÂły Ci kondensatory ? UzbieraÂłeÂś grosiwa na nowy sprzĂŞt ale nie wiesz co kupiĂŚ? Na kÂłopoty, Pan Q. Dzieciaki widziaÂły w nim komputerowego boga, chodzÂący poradnik i nieprzebranÂą skarbnice informatycznej wiedzy. SwojÂą przygodĂŞ z overclockingiem zaczÂąÂłem zaraz po zebraniu gotĂłwki na remont PC. Od dÂłuÂższego czasu chciaÂłem doÂłÂączyĂŚ do elitarnego grona posiadaczy podkrĂŞconych Core 2, niestety moje koÂści pamiĂŞci nie mogÂły dziaÂłaĂŚ wolniej niÂż synchronicznie z magistralÂą Front-side bus, wiĂŞc Âżeby przyspieszyĂŚ procesor, musiaÂłem przetaktowaĂŚ samÂą pamiĂŞĂŚ i FSB, co bez wymiany pamiĂŞci byÂło niemoÂżliwe. UdajÂąc siĂŞ na co sobotnie spotkanie, zabraÂłem ze sobÂą dokÂładny spis posiadanego przeze mnie sprzĂŞtu w zeszycie, majÂąc nadziejĂŞ Âże pan Q pomoÂże mi wybraĂŚ odpowiednie wyjÂście z sytuacji, jednoczeÂśnie nie przekraczajÂąc ubogiego budÂżetu nastolatka. MĂłj guru dokÂładnie przejrzaÂł Ăłw spis, po czym powiedziaÂł coÂś co na zawsze pogrzebaÂło naszÂą przyjaÂźĂą, bo kto obraÂża TwĂłj sprzĂŞt, to tak jakby Ci napluÂł na matkĂŞ. SzczegĂłlnie robiÂąc to publicznie przy graczach z caÂłego osiedla. "Co Ty chcesz krĂŞciĂŚ? TwĂłj zasilacz to syf, jest na czarnej liÂście, totalny ÂśmieĂŚ nad Âśmiecie. ZmieĂą zasilacz zanim Ci siĂŞ caÂły sprzĂŞt zjara, bo to syf!" NagÂły atak zÂłoÂści naszego opiekuna wytrÂąciÂł mnie z rĂłwnowagi,trzasnÂąÂłem trzymanym w rĂŞku czasopismem Play o ziemiĂŞ i tyle mnie widzieli. Nikt, absolutnie nikt, nie bĂŞdzie wypowiadaÂł siĂŞ w taki sposĂłb o rzeczach, ktĂłre zakupiÂłem sam, zamiast wydaĂŚ na fajki. W gÂłĂŞbokim postanowieniu "Ja wam, kurcza wasza maĂŚ, jeszcze pokaÂżĂŞ!" postanowiÂłem mimo wszystko podjÂąĂŚ prĂłbĂŞ przetaktowania, nie liczÂąc siĂŞ z ewentualnymi konsekwencjami. Jak moÂżna byÂło przewidzieĂŚ, sÂłuchajÂąc siĂŞ mÂądrzejszych od siebie, zasilacz zaskwierczaÂł bardzo szybko, zabierajÂąc ze sobÂą praktycznie wszystkie bebechy blaszaka w uroczystym przepiĂŞciu. SmrĂłd taniego grillowanego plastiku otuliÂł szyderczo mĂłj pokĂłj, trochĂŞ szczypaÂło w oczy, stÂąd teÂż wziĂŞÂły siĂŞ Âłzy. Rzecz jasna nikomu siĂŞ nie przyznaÂłem, a nagÂły wzrost aktywnoÂści fizycznej tÂłumaczyÂłem chĂŞciÂą zmiany stylu Âżycia i ÂładnÂą pogodÂą. Pan Q zaczepiÂł mnie parĂŞ tygodni pĂłÂźniej na szkolnym korytarzu, uznawszy Âże winien mi jest przeprosiny. TÂłumaczyÂł siĂŞ trudnÂą sytuacjÂą osobistÂą i ogĂłlnie niemrawym nastrojem, co w konsekwencji skoĂączyÂło siĂŞ wyÂładowaniem frustracji na moim zasilaczu, czytaj na mnie. Od starszych kolegĂłw dowiedziaÂłem siĂŞ Âże tego feralnego dnia, nocÂą, zmarÂła matka pana Gerwazego, a on mimo wszystko postanowiÂł poprowadziĂŚ dla nas zajĂŞcia. Nie doÂświadczyÂłem skrĂłconej ÂżywotnoÂści podkrĂŞconych elementĂłw, trzaskajÂących wentylatorĂłw i piekielnych temperatur, nie moczyÂłem we wodzie, ani nie chÂłodziÂłem azotem, chociaÂż wiem, Âże Pan Q zapewniaÂł po moim odejÂściu tym podobne atrakcje. Nie nazwĂŞ siĂŞ specem ale powiem jedno : Jak coÂś jest na czarnej liÂście Pana Q, to nie znalazÂło siĂŞ tam bez powodu.

3 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Konkurs : Kwiecień 29, 2019, 23:30:58
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
"Drogi przyjacielu" MĂłwiÂą Âże bez przyjaÂźni i miÂłoÂści prĂłÂżno szukaĂŚ sensu w Âżyciu, a z umiejĂŞtnoÂściÂą zawierania jednych i drugich przychodzimy na Âświat. Co jeÂśli gdzieÂś po drodze zostaÂłem wybrakowany? Nie jestem w stanie dopuÂściĂŚ do siebie ludzi na tyle blisko, by ofiarowaĂŚ im coÂś wiĂŞcej niÂźli sympatiĂŞ z czystej grzecznoÂści. Gdzie szukaĂŚ siebie, skoro to kim jesteÂśmy definiujÂą osoby ktĂłre nas otaczajÂą. KaÂżdy potop bĂłlu zaczyna siĂŞ od kropli, drÂąÂży nas powoli spÂływajÂąc ciurkiem, szykuje miejsce pod strumieĂą, ktĂłry ostatecznie rzekÂą wedrze siĂŞ w nasze serca. ÂŁapczywie kradnÂąc oddechy ulgi, wspominam czasy w ktĂłrych nie byÂłeÂś mi potrzebny. Teraz jednak Âślepo ufajÂąc oddaje Ci to, co we mnie prawdziwe, a czego nie widaĂŚ. I ZabraÂłeÂś mnie do miejsc w ktĂłrych mogÂłem byĂŚ tym, kim tylko zapragnÂąÂłem zostaĂŚ. ObcujÂąc z ludÂźmi ktĂłrzy majÂą do tego takie samo prawo, czuÂłem siĂŞ nieco nieswojo. Czy prawda obleczona faÂłszem nadal jest prawdziwa? Nigdy bym nie pomyÂślaÂł jak Âłatwo jest mĂłwiĂŚ o sobie gdy moÂżna ukryĂŚ siĂŞ pod nowym imieniem i twarzÂą, jednoczeÂśnie dzielÂąc siĂŞ realnymi emocjami. Jednak wszystko nadal byÂło odlegÂłe i poza zasiĂŞgiem mojej dÂłoni, a Âżar ktĂłry siĂŞ z Ciebie wylewaÂł po dÂługich godzinach spĂŞdzonych w tym Âświecie, byÂł jedynÂą prawdziwÂą reakcjÂą na mĂłj bĂłl. Pomimo przeciwnoÂści zawarÂłem pierwsze przyjaÂźnie od lat, a i serce parĂŞ razy zabiÂło mi mocniej. DziĂŞki Tobie znĂłw czuje siĂŞ czÂłowiekiem, choĂŚ sam jesteÂś taki nieludzki. II PrzeglÂądajÂąc siĂŞ rano w lustrze nie widzĂŞ znajomej twarzy, zastanawiam siĂŞ kim jest tenÂże jegomoÂśĂŚ o aparycji bezdomnego. Ile to czasu juÂż minĂŞÂło? Im gÂłĂŞbiej zapadam siĂŞ w wirtualne odmĂŞty Twojej rzeczywistoÂści, tym mniej prawdziwy sam siĂŞ staje. DokÂąd zaprowadzi mnie ta droga, skoro nie potrafiĂŞ ÂżyĂŚ poza Âświatem ktĂłry mi daÂłeÂś. Jednak to co czujĂŞ, jest prawdziwe, prawdziwe i potrzebne. Jak zrezygnowaĂŚ z czegoÂś co zdefiniowaÂło na nowÂą mojÂą osobĂŞ? Od jakiegoÂś czasu jesteÂś jakiÂś nieswĂłj, ciÂągle w gorÂączce, ciĂŞÂżko dyszysz, czy wszystko z TobÂą w porzÂądku? PrzestaÂłem o Ciebie dbaĂŚ, wtedy zostawiÂłeÂś mnie po raz pierwszy. III RozÂłÂąka wyszÂła nam na dobre, mija pĂłÂłtorej roku odkÂąd odszedÂłeÂś, nie tĂŞskniÂłem. Prawdziwe bycie ma swoje zalety, a to czego nauczyÂłem siĂŞ dziĂŞki Tobie, pozwoliÂło mi cieszyĂŚ siĂŞ tym tak jak powinienem. Gdybym tylko potrafiÂł wykrzesaĂŚ z siebie coÂś wiĂŞcej, by kochaĂŚ i byĂŚ oddanym przyjacielem. GdzieÂś tam w gÂłĂŞbi pozostaÂła pustka, ktĂłra tylko Ty byÂłeÂś w stanie zapeÂłniĂŚ. DziĂŞki Tobie nie miaÂłem jednego Âżycia, miaÂłem ich wiele, zwiedziÂłem wiele ÂświatĂłw , poznaÂłem mnĂłstwo historii i wspaniaÂłych osĂłb. Czas byÂś do mnie wrĂłciÂł. IV W nowych szatach Ci do twarzy, jednak coÂś siĂŞ miĂŞdzy nami zmieniÂło, oboje dojrzeliÂśmy do samodzielnoÂści. Czasami mam wraÂżenie Âże CiĂŞ wykorzystuje, a nasza przyjaÂźĂą minĂŞÂła bezpowrotnie, chcĂŞ jednak byÂś wiedziaÂł Âże pomogÂłeÂś mi staĂŚ siĂŞ czÂłowiekiem ktĂłrym jestem teraz. Gdy nie miaÂłem pomysÂłu czym siĂŞ zajÂąc, razem szukaliÂśmy pracy. Gdy zdawaÂłem na prawo jazdy, pomagaÂłeÂś mi opanowaĂŚ kodeks ruchu drogowego. Gdy poznaÂłem kobietĂŞ swojego Âżycia, dziĂŞki Tobie utrzymywaliÂśmy ze sobÂą staÂły kontakt, choĂŚ w pewnym momencie dzieliÂły nas od siebie tysiÂące kilometrĂłw. To Ty pomogÂłeÂś mi wybraĂŚ pierÂścionek zarĂŞczynowy i zorganizowaĂŚ wesele, a gdy przyszedÂł na Âświat mĂłj syn, pomagasz mi byĂŚ dobrym tatÂą. JesteÂś najlepszym nieprawdziwym przyjacielem jakiego mam. Martwa rzecz to, co krzty duszy w sobie nie ma, obdarzona uczuciem, zdaÂła siĂŞ oÂżyĂŚ. W hoÂłdzie Lenovo Y50-70

4 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Arius : Luty 06, 2017, 00:17:16
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
Marmurowe uliczki Heine skrywajÂą wiele tajemnic ale nawet ÂściÂśle strzeÂżone sekrety w nieodpowiednich rĂŞkach czĂŞsto przybierajÂą miano plotek... Niedaleko miasta na terenie starej przystani zamieszkiwaÂła z pozoru normalna rodzina, matka jak to matka, caÂłymi dniami ÂślĂŞczaÂła nad garami i zawracaÂła gitarĂŞ zapracowanemu ojcu. Te maÂłÂżeĂąstwo z koniecznoÂści, bo przecieÂż nie dla posagu, a moÂże nawet samo rĂłwnie koniecznie konsumowanie maÂłÂżeĂąstwa? Tak czy siak daÂło poczÂątek nowemu Âżyciu, Ăłw pÂłĂłd nazwano Arius z gĂłry zakÂładajÂąc Âże bĂŞdzie to chÂłopiec. Bo przecieÂż co komu po kolejnej kurze domowej? NajwyÂżej zgoliÂłoby siĂŞ cĂłrunie na Âłyso i wysÂłaÂło na kuter, bynajmniej zapach Âśledzia nie byÂłbym niczym dziwnym. WracajÂąc do meritum naszej miejskiej legendy, do rodziny Aquadell, pominiemy jakÂże cudowny okres noszenia Ariusa w brzuszku i dÂługim krokiem skoczymy do wczesnego dzieciĂąstwa. Aquadellowie utrzymywali siĂŞ z ryboÂłĂłwstwa co juÂż z normalnoÂściÂą mniej miaÂło wspĂłlnego, gdyÂż w morzu Âłatwiej znaleÂźĂŚ coÂś przez co moÂżna byĂŚ zjedzonym, a nie coÂś co moÂżna zjeÂśĂŚ. Z tego powodu cienko przĂŞdli, co zÂłowili to zjedli, a o sprzedaÂży nie byÂło mowy. Niestety kolejnym rodzinnym fatum okazaÂł siĂŞ pierworodny, im starszy byÂł tym bardziej zamkniĂŞty i jak to mawiali rodziciele tĂŞpy. CaÂłymi dniami potrafiÂł patroszyĂŚ rybĂŞ, dokÂładnie wyjmujÂąc jej bebechy kiedy kaÂżdego normalnego mrocznego doprowadziÂłoby to do szewskiej pasji. Nie raz dochodziÂło do sytuacji Âże zrobiÂł mamuni paciorki z rybich oczu, czy teÂż kapturek na przyrodzenie dla tatusia z rybich jelitek. Och, jakÂże sÂłodki byÂł z niego chÂłopczyk! Po rybach rozbieranych na czĂŞÂści pierwsze, byÂły ryby na przerĂłÂżne sposoby zabijane ÂżyÂłkÂą. CoÂś sobie chÂłopak upatrzyÂł w tym tatusiowym sprzĂŞcie Âże z wielkÂą chĂŞciÂą rozwijaÂł swoje socjopatyczne wdziĂŞki. Jak juÂż ryby mu siĂŞ znudziÂły, przyszÂła pora na pieski, krĂłwki, a potem nawet dzieci sÂąsiadĂłw. Nie takie maÂłe, wrzeszczÂące bachory z ktĂłrymi ledwo moÂżna wytrzymaĂŚ. Nastolatkowie, wredni i patrzÂący na Âświat z pogardÂą, na cep rĂłwnieÂż. Dlatego nikomu ich nie byÂło szkoda. Pewnej upojnej nocy pan Aquadell spĂłÂłkujÂąc z paniÂą Aquadell usÂłyszeli przedziwne dÂźwiĂŞki przypominajÂące kastrowane prosie. Z impetem wybiegli przed chatĂŞ tylko po to by ujrzeĂŚ ukontentowanego Ariusa, a tuÂż przed nim na dwĂłch balach rozciÂągniĂŞtego na ÂżyÂłkach syna ÂŻytniowskich. (Pole na przeciwko przystani, a raczej kompostownik) Jako Âże utyty byÂł wielce, w ciemnoÂści bardziej knura przypominaÂł niÂż czÂłowieka. Ale kto by spuszczaÂł krew ze Âświniaka na piasek, no kto!? Przecie kaszaneczka rzecz przednia i droga. TakÂże siĂŞ domyÂślili Âże to czÂłowiek, nad ktĂłrym ich syn siĂŞ pastwi i z niecierpliwoÂściÂą czeka na jego ÂśmierĂŚ, spuszczajÂąc krew z grubego cielska przy pomocy haczykĂłw na wiĂŞksze sztuki. Pan Aquadell w koĂącu nie wytrzymaÂł i wystraszony odezwaÂł, a raczej ryknÂąÂł do syna : - Synku, synku ! Co Ty najlepszego zrobiÂłeÂś! PÂłaczliwy ton ojca uderzyÂł niczym grom w uszy zajĂŞtego torturami Ariusa. - WÂłaÂśnie, synusiu! SkĂłra by byÂła dla tatusia na nowy kapoczek! RyknĂŞÂła delikatnie wkurzona mamusia do wtĂłru. - Przepraszam mamo, nastĂŞpnym razem pĂłjdzie lepiej. ChÂłopak wzruszyÂł ramionami i wrĂłciÂł do swoich spraw, nie przejmujÂąc siĂŞ nic a nic uwagami rodzicieli. Wiadomo po kim Arius miaÂł psychopatyczne skÂłonnoÂści, niestety kiedy ojciec przekonaÂł siĂŞ z kim musi spaĂŚ pod jednym dachem od tylu lat, a niczego siĂŞ nie domyÂślaÂł - WziÂąÂł i dostaÂł zawaÂłu. O i od tak, bez Âżadnego tragizmu zrobili z niego kaszankĂŞ i poduszki. Bo przecieÂż nic siĂŞ nie moÂże zmarnowaĂŚ, prawda? PĂłÂźniejszymi czasy po Heine krÂąÂżyÂła historia o mrocznym elfie w odzieniu z ludzkich skĂłr, tandetnym sÂłomianym kapelusiku i z zestawem hakĂłw, haczykĂłw i ÂżyÂłek za pazuchÂą. Podobno napadaÂł na co gÂładsze dziewki i mĂŞÂżĂłw, obdzierajÂąc ich ze skĂłry, wyjmujÂąc flaki, separujÂąc miĂŞso od koÂści i spuszczajÂąc krew. Po takim filetowanku trudno byÂło siĂŞ domyÂśliĂŚ kogo tak na prawdĂŞ zabiÂł, przez trzy lata znaleziono okoÂło piĂŞĂŚdziesiĂŞciu szkieletĂłw na terenie caÂłego Innadrilu. Ale za to obroty kaszaneczkÂą wzrosÂły! Taki nowy rodzinny interes. PochĂłwek robiono masowo, w jednej ogromnej trumnie, poniewaÂż nikt nie byÂł w stanie zgadnÂąĂŚ czyje koÂści sÂą czyje. A po co siĂŞ sprzeczaĂŚ o gÂłupoty? Nie znane przed chorobÂą. (StopieĂą Pierwszy - AntyspoÂłeczny manipulator.) Wyniszczony chorobÂą umysÂł zrobiÂł z niego idealny przykÂład socjopaty, nie potrafi dostosowaĂŚ siĂŞ do Âżycia w spoÂłeczeĂąstwie. Nie trzyma siĂŞ ogĂłlnie ustalonych norm i zasad etyki spoÂłecznej, Âżyje wedÂług wÂłasnych jemu znanych reguÂł. CzĂŞsto kÂłamie i manipuluje innymi dla wÂłasnych celĂłw, nie ma wstydu ani poczucia winy, sÂłowo odpowiedzialnoÂśĂŚ jest mu obce. Nie przywiÂązuje siĂŞ do miejsc ani ludzi. Aby osiÂągnÂąĂŚ wyznaczony cel potrafi nawet udawaĂŚ miÂłego, szarmanckiego bÂądÂź zabawnego. Niestety po dÂłuÂższej chwili takiej zabawy wraca poprzedni chÂłĂłd lub odpÂływa w swoje szaleĂąstwo. (StopieĂą drugi - Autystyczny krawiec.) W pewnych okolicznoÂściach pobudzajÂących jego chore ÂżÂądze, zmienia siĂŞ w gÂłuchego na wszelkie proÂśby i rozkazy przygÂłupa, z pasjÂą oglÂądajÂącego cudze skĂłry i wÂłosy. CiÂągle zbiera wymiary i oglÂąda czyjÂąÂś skĂłrĂŞ lub czuprynĂŞ na tle swojego pÂłaszczu, jakby przymierzajÂąc. Nie wiadomo co wtedy myÂśli i czuje, wyglÂąda na niezwykle pobudzonego i rozmawia sam ze sobÂą. Stan ten moÂże trwaĂŚ godzinami lub parĂŞ minut, w zaleÂżnoÂści od stopnia wycieĂączenia umysÂłu. Nie zwraca wtedy uwagi na bĂłl, upokorzenia, gÂłĂłd czy nawet zagroÂżenie Âżycia. (StopieĂą trzeci - Psychopata) CaÂłkowicie traci rozum w sprzyjajÂących temu okolicznoÂściach, staje siĂŞ nieobliczalny, impulsywny i spontaniczny. Kieruje siĂŞ wÂłasnÂą ÂżÂądzÂą i naturalnym instynktem przetrwania...

5 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Zun : Luty 05, 2017, 22:32:22
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
Port Heine o Âświcie. Dwoje niewyspanych i rĂłwnie niezadowolonych straÂżnikĂłw taszczy wÂłaÂśnie zalanego w trupa mĂŞÂżczyznĂŞ, wymieniajÂąc ze sobÂą zÂłoÂśliwoÂści... - Skurkobany znowu siĂŞ zapiÂł! JĂŞknÂąÂł ÂżaÂłoÂśnie wÂąsaty grubas ÂściÂśniĂŞty pÂłytami zbroi. - A awantura jaka! DziesiÂąta w tym miesiÂącu! OdburknÂąÂł rudy chudzielec, z ktĂłrego to zbroja niemalÂże zwisaÂła. - A weÂź go tutaj zostaw! Perfumiarz, perfumiarzem ale pijus to z niego nielichy! Zgodnie rzucili ledwo przytomnego delikwenta na bruk, odchodzÂąc czym prĂŞdzej, jakby obawiajÂąc siĂŞ Âże siĂŞ przebudzi. Ouuuu... Upojony jak czyrak ÂżĂłÂłciÂą Zunthai otworzyÂł przekrwione oczy z trudem zbierajÂąc siĂŞ z bruku. Jedyna myÂśl ktĂłra zrodziÂła siĂŞ w jego gÂłowie : ZnaleÂźĂŚ ÂłĂłÂżko. PoczÂąÂł kroczyĂŚ nieporadnie przed siebie, nie zdajÂąc sobie sprawy Âże wÂłaÂśnie wchodzi na pokÂład statku handlowego. Marynarze zajĂŞci zaÂładunkiem nawet go nie zauwaÂżyli, dziĂŞki czemu bez wiĂŞkszych kÂłopotĂłw ze strony zaÂłogi wtargnÂąÂł do Âładowni, wmawiajÂąc sobie Âże schodzi do swojego laboratorium w centrum Heine. - Cuchnie jak cholera... WymamrotaÂł, chwiejnie omijajÂąc skrzynki i beczki. Po drodze nie omieszkaÂł zÂłapaĂŚ za pĂŞto suszonej kieÂłbasy, wtykajÂąc jÂą sobie niemal od razu do ust. - A przegryzĂŞ... UsiadÂł pod baryÂłkÂą z zapasem jakiegoÂś cieĂąkusza, hakiem zaczÂąÂł mozolnie wierciĂŚ dziurkĂŞ w desce u jej boku, aby dobraĂŚ siĂŞ do zawartoÂści. PeÂłne morze. Statek wypÂłynÂąÂł, a Zun zajÂąÂł siĂŞ oprĂłÂżnianiem beczki. Nie mogÂąc dostaĂŚ siĂŞ do jej dna, ostroÂżnie wyciÂągnÂąÂł wieko i nie wiedzÂąc dlaczego wszedÂł do Âśrodka, skÂąd mĂłgÂł swobodnie czerpaĂŚ czarkÂą resztki wina. Dla wygody i ÂświĂŞtego spokoju zakryÂł siĂŞ wiekiem, co jakiÂś czas przegryzaÂł kieÂłbasĂŞ, oddajÂąc siĂŞ alkoholowi w peÂłni. Port Giran Rejs do portu Giran trwaÂł parĂŞ dni, tak siĂŞ skÂłada Âże statek na ktĂłrym znalazÂł siĂŞ Zunthai zmierzaÂł z zaopatrzeniem do Gilotyny, karczmy w tamtejszym porcie. Ork usnÂąÂł kamiennym snem, nie zdajÂąc sobie sprawy z tego Âże wyÂładunek juÂż siĂŞ zaczÂąÂł. PotĂŞÂżny Witalij zarzuciÂł sobie beczkĂŞ z niespodziewanym goÂściem na ramiĂŞ, nie marudzÂąc nawet Âże jakaÂś ona za ciĂŞÂżka nieco, po czym udaÂł siĂŞ wprost do karczmy, z zamiarem oddania pierwszej beczuÂłki Stokrotce, ktĂłra oceni jakoÂśĂŚ dostarczonego trunku. Gilotyna, zaplecze. Witalij zostawiÂł StokrotkĂŞ sam na sam z beczuÂłkÂą, ta zaÂś wziĂŞÂła toporek, rozrÂąbujÂąc bez wahania wieko! Ostrze o centymetry minĂŞÂło czaszkĂŞ ÂśpiÂącego Zuna, kobieta wyciÂągnĂŞÂła wieko... W ten dostrzegÂła pustkÂą beczkĂŞ, a w niej w kolejnoÂści nastĂŞpujÂącej : ÂŚmierdzÂącego przetrawionym alkoholem orka, ktĂłry namiĂŞtnie tuliÂł do siebie pĂŞto kieÂłbasy. Zasuszony Âłeb maÂłpy na jego szyi, zwisajÂący z misternie wykonanego ÂłaĂącucha. Grubego szczura, wtulajÂącego siĂŞ w nogĂŞ orka jak wierna kochanka. Zunthai pomimo zapachu i caÂłej sytuacji, wyglÂądaÂł na jakÂąÂś bogatÂą szychĂŞ, pÂłaszcz miaÂł zdobny, torbĂŞ peÂłnÂą, a sakw parĂŞ przy pasie! TakÂą oto krotochwilĂŞ zgotowaÂł Zunthai karczmarce Gilotyny, nieÂświadomie wpraszajÂąc siĂŞ na zaplecze, gdzie niejeden chciaÂłbym siĂŞ znaleÂźĂŚ sam na sam ze StokrotkÂą. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Ostatnio zmieniony przez KĂŞdzior2014-07-23, 11:44, w caÂłoÂści zmieniany 2 razy Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-23, 09:13 Kobiecie nawet powieka nie drgnĂŞÂła. Przyzwyczajona do najwiĂŞkszych dziwadeÂł, zacisnĂŞÂła tylko piĂŞÂści po czym gwaÂłtownie naparÂła na beczkĂŞ. Ta rozÂłupaÂła siĂŞ z gÂłoÂśnym hukiem w brutalnym zetkniĂŞciu z kamiennÂą posadzkÂą i wysypaÂła na niÂą swojÂą zawartoÂśĂŚ. Szczur pisnÂąÂł, uciekÂł w kÂąt. KieÂłbasa potoczyÂła siĂŞ, zatrzymujÂąc w koĂącu na niewielkim zydelku. Stokrotka, nie patrzÂąc na orka, ruszyÂła szybkim krokiem w stronĂŞ wyjÂścia. Jej ciĂŞÂżkie piersi koÂłysaÂły siĂŞ energicznie, tyÂłek krĂŞciÂł przepiĂŞkne elipsy a brwi ÂściÂągnĂŞÂły w gniewnym grymasie. JuÂż po chwili daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ podniesiony gÂłos rudej Âślicznotki, ktĂłra opieprzaÂła dostawcĂŞ za zepsutÂą zawartoÂśĂŚ beczki. PĂłÂłprzytomny Zunthai nie zostaÂł dÂługo sam na sam z wnĂŞtrzem porzÂądnie wyposaÂżonego magazynu. Po niespeÂłna minucie do Âśrodka wcisnÂąÂł siĂŞ Witalij. Na jego twarzy malowaÂło siĂŞ delikatnie niezadowolenie. Gigantyczny wykidajÂło przysiadÂł na malutkim zydelku, prawie nastĂŞpujÂąc na kieÂłbasĂŞ Zuna. OdetchnÂąÂł raz i drugi, po czym wyciÂągnÂąÂł z zanadrza ksiÂąÂżkĂŞ, otworzyÂł jÂą i zagÂłĂŞbiÂł siĂŞ w lekturze. Na zdobionej oprawie widniaÂł pozÂłacany napis "O obrocie CiaÂł Niebieskich". Uczone traktaty zupeÂłnie pochÂłonĂŞÂły czuÂłego barbarzyĂącĂŞ. W koĂącu nigdy do koĂąca nie wierzyÂł w te bzdury o sÂłoniach i ÂżĂłÂłwiu i oto znalazÂł siĂŞ ktoÂś, kto podzielaÂł jego wÂątpliwoÂści. Kiedy ork odzyskaÂł ÂświadomoÂśĂŚ, miĂŞÂśniak spojrzaÂł na niego mruÂżÂąc groÂźnie oczy, najpewniej oczekujÂąc wyjaÂśnieĂą. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-23, 10:34 SpaÂł jeszcze dobra godzinĂŞ nim doszedÂł do siebie, zaczÂąÂł powoli otwieraĂŚ powieki, cicho mlaskajÂąc. - Znowu zasnÂąÂłem na ziemi... WyburczaÂł, siadajÂąc. OwinÂąÂł siĂŞ szczelniej pÂłaszczem, jakby mu byÂło zimno. Rozejrzawszy siĂŞ trochĂŞ po pomieszczeniu otworzyÂł szerzej oczy, wyglÂądaÂł jakby prĂłbowaÂł sobie przypomnieĂŚ gdzie siĂŞ znajduje. SzukaÂł w pobliÂżu czegoÂś znajomego i jego oczy natrafiÂły na... ksiÂąÂżkĂŞ. - De revolutionibus orbium coelestium! ToÂż to ksiĂŞga za ktĂłrÂą na stosie palÂą. OÂżywiÂł siĂŞ wyraÂźnie, jego lazurowe oczy rozbÂłysnĂŞÂły ciekawoÂściÂą, a pytanie zrodzone w gÂłowie "Gdzie ja jestem?"najwyraÂźniej przestaÂło mieĂŚ znaczenie w obliczu takiego znaleziska. - SkÂąd pan masz to arcydzieÂło? WstaÂł chwiejnie, podchodzÂąc do Witalija bez zbytniej krĂŞpacji. U boku orka olbrzym mĂłgÂł zauwaÂżyĂŚ przenoÂśnÂą lnianÂą biblioteczkĂŞ w postaci torby, z ktĂłrej akurat wystawaÂł kawaÂłek "Inkwizycja, a religijny fanatyzm." _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-23, 13:33 Witalij powoli odÂłoÂżyÂł ksiĂŞgĂŞ, wyprostowaÂł swojÂą imponujÂącÂą posturĂŞ. Bardzo skutecznie ukryÂł ciekawoÂśĂŚ biorÂącÂą siĂŞ z faktu, Âże spotkaÂł na swej drodze osobĂŞ oczytanÂą i obytÂą. UwielbiaÂł w koĂącu dyskutowaĂŚ o wszelkich rzeczach zwiÂązanych z naukÂą, sztukÂą i kulturÂą. A o rozmĂłwcĂłw na poziomie w Gilotynie byÂło raczej cholernie trudno. ByÂł jednak profesjonalistÂą. Dlatego teÂż od razu przybraÂł maskĂŞ osiÂłka i warknÂąÂł na orka. - Ja tu zadajĂŞ pytania! KtoÂś Ty? Odpowiadaj, bo inaczej legularnie przemodelujĂŞ Ci facjatĂŞ! - od razu zaklÂąÂł pod nosem. Czasami wychodziÂł z niego zbytni inteligent, szczegĂłlnie po solidnej lekturze. W takich sytuacjach ratowaÂły go na szczĂŞÂście gĂŞba zawodowego barbarzyĂący, postura ogra i gÂłos przypominajÂący zgrzyt kamienia o kamieĂą. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-23, 14:21 MĂŞÂżczyzna zrobiÂł krok do tyÂłu, zerkajÂąc ku gĂłrze, na twarz osiÂłka. ZacisnÂąÂł nieco usta i zmruÂżyÂł oczy, jakby dopiero teraz zdaÂł sobie sprawĂŞ z powagi sytuacji. - Dobre pytania, moÂści olbrzymie. Jestem Zunthai, chociaÂż wszyscy zwÂą mnie Zun. Alchemik i ... Zun zerknÂąÂł po sobie krytycznie. - Nadworny moczymorda, ktĂłry zapewne po raz kolejny przesadziÂł. WestchnÂąÂł ciĂŞÂżko, tym razem trzeÂźwym wzrokiem, zbadaÂł pomieszczenie. - MĂłgÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ gdzie jestem? ZostaÂłem sprzedany do niewoli...? PrzejechaÂł lewÂą dÂłoniÂą po czole, jakby chciaÂł uÂśmierzyĂŚ bĂłl gÂłowy samym gestem. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-24, 09:54 WykidajÂło nie zdÂąÂżyÂł z odpowiedziÂą. PomiĂŞdzy framugÂą, zydelkiem a jego potĂŞÂżnÂą formÂą przecisnĂŞÂła siĂŞ wÂściekÂła Stokrotka. StanĂŞÂła przed orkiem, zaciÂśniĂŞte piĂŞÂści wsparÂła na biodrach. NabraÂła powietrza w pierÂś. Ale tak, Âże guziki koszuli zapiszczaÂły w proteÂście. - Ty skurwysynu! Najlepsze wino wyÂżÂłopaÂłeÂś!- jej wrzask niespecjalnie pomagaÂł na bĂłl gÂłowy. - PokaÂżĂŞ Ci niewolnictwo, pieprzony idioto! Odpracujesz kaÂżdÂą adenĂŞ, ktĂłrÂą przepiÂłeÂś! ObrĂłciÂła siĂŞ na piĂŞcie i podeszÂła do Witalija. Jej piersi naparÂły na Âżebra mĂŞÂżczyzny. SpojrzaÂła w gĂłrĂŞ a osiÂłek wyglÂądaÂł przez chwilĂŞ jakby chciaÂł wycofaĂŚ siĂŞ na z gĂłry upatrzone pozycje. - Dwa tygodnie ciĂŞÂżkich robĂłt przy karczmie. Chyba, Âże znajdzie lepszy sposĂłb na zwrĂłcenie Kirze tego, co do Kiry naleÂży... - byÂła juÂż spokojna. Witalij odetchnÂąÂł z ulgÂą kiedy kobieta wyszÂła do gÂłĂłwnej izby. SpojrzaÂł na orka. - Bumblowanie musiaÂło byĂŚ zacne, ale teraz masz straszny bukiet. Nie bĂłj nic. Oddasz grajbery, nie bĂŞdziesz fajnowaĂŚ i jakoÂś przeÂżyjesz.- uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ do Zuna. W jego oczach sympatia walczyÂła o lepsze ze wspĂłÂłczuciem. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-24, 16:21 Zunowi aÂż zadzwoniÂło w uszach, stĂŞknÂąÂł tylko ale nie zdÂąÂżyÂł nic odpowiedzieĂŚ. WysunÂąwszy prawÂą dÂłoĂą z rĂŞkawa, a raczej jej protezĂŞ misternie wykonanÂą z jakiegoÂś srebrnego stopu. PogÂładziÂł jÂą lewÂą dÂłoniÂą, po czym mruknÂąÂł do olbrzyma. - Z odpracowaniem tego moÂże byĂŚ problem. ChĂŞtnie zapÂłacĂŞ za szkody, a to... Co nazywacie najlepszym trunkiem, to zwykÂłe pomyje. * Pomyje! Zun pĂŞdzi pierdyliard razy lepsze specjaÂły niÂż ten wasz cienkusz!* WrzasnĂŞÂła maÂłpia gÂłĂłwka na naszyjniku Zuna. - Morda Dan... BurknÂąÂł podirytowany Zun, zwracajÂąc siĂŞ do amuletu. - Tak czy siak, jeÂśli macie dostĂŞp do laboratorium, mogĂŞ coÂś przygotowaĂŚ w ramach rekompensaty dla tego Kiry. JeÂśli siĂŞ spodoba, zrobiĂŞ tyle ile dusza zapragnie. UÂśmiechnÂąÂł siĂŞ delikatnie, powoli wracajÂąc do siebie. Jego spojrzenie robiÂło siĂŞ chÂłodne i opanowane, a postawa Âśmielsza. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-25, 09:44 Przez krĂłtkÂą chwilĂŞ wydawaÂło siĂŞ, Âże wszystko bĂŞdzie w porzÂądku. Zun zaraz pobiegnie do "laboratorium", uwarzy jakiegoÂś specjaÂłu, ktĂłry stanie siĂŞ sÂławny na caÂłe cesarstwo i przyniesie Gilotynie krociowe zyski oraz gloriĂŞ najlepszej karczmy na Âświecie. ÂŻycie jednak tak nie dziaÂłaÂło. ÂŻycie byÂło sukÂą, ktĂłra zamiast blasku i zwyciĂŞstwa dawaÂła miotÂłĂŞ. W tym konkretnym przypadku miotÂłĂŞ trzymanÂą przez Witalija. - JuÂż zaczynasz fajnowaĂŚ...- stwierdziÂł ze smutkiem olbrzym. - Kira to lalunia, przed ktĂłrÂą nauczysz siĂŞ znaĂŚ mojrĂŞ. A teraz Âżywczykiem!- wcisnÂąÂł Zunowi miotÂłĂŞ w rĂŞce. - Zanim zacznie siĂŞ prawdziwa kobzanka... Nie byÂło gadania. KtoÂś musiaÂł posprzÂątaĂŚ drzazgi, ktĂłre zostaÂły po wehikule orka. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-25, 14:08 PrzytkaÂł mordkĂŞ Dana lewÂą dÂłoniÂą, hamujÂąc potok sÂłĂłw ktĂłry zmieniÂł siĂŞ w beÂłkot. PokrĂŞciÂł gÂłowÂą, zerkajÂąc to na miotÂłĂŞ, to na baÂłagan. PrzygarbiÂł siĂŞ lekko, jakby poprzednia postawa byÂła maskÂą aktora, zamysÂł widocznie nie wypaliÂł. Zun nie musiaÂł juÂż udawaĂŚ, a nawet nie chciaÂł. CzuÂł siĂŞ jak wymiĂŞtoszone krocze kurtyzany po wizycie w koszarach, a wyglÂądaÂł niewiele lepiej. - Niech bĂŞdzie, skoro to ma mi pomĂłc. PuÂściÂł Dana, ktĂłry tylko burknÂąÂł coÂś pod nosem. ZÂłapaÂł za miotÂłĂŞ, pomagajÂąc sobie protezÂą. Usta miaÂł spierzchniĂŞte, wyglÂądaÂło Âże kac mĂŞczy go niebotycznie ale wziÂąÂł siĂŞ za zamiatanie, od razu oblewajÂąc siĂŞ zimnym potem na twarzy. SzÂło mu doÂśĂŚ nieporadnie, pozamiataÂł wszystko na jednÂą kupĂŞ i jakby w geÂście pokory, zrzuciÂł pÂłaszcz na ziemie, przesuwajÂąc miotÂłÂą syf do prowizorycznego worka. Ujrzawszy maÂły piecyk i skrzynie na drewno w kÂącie pomieszczenia, zaniĂłsÂł tam mniejsze, pozamiatane kawaÂłki beczki. ResztĂŞ przetransportowaÂł rĂŞcznie, oddychajÂąc coraz to ciĂŞÂżej. - Zrobione... WysapaÂł, prĂłbujÂąc zwilÂżyĂŚ wargi jĂŞzykiem, jednak nic z tego nie wyszÂło. PopatrzyÂł na Witalija spokojnym wzrokiem, nie ÂżywiÂącym najmniejszej urazy. Jednak blask jego oczu sugerowaÂł, Âże ktoÂś kiedyÂś surowo zapÂłaci za okolicznoÂści, w ktĂłrych Zun zostaÂł wysÂłany w beczce na drugi koniec kontynentu. Dla wÂłasnego dobra, chwilowo zapomniaÂł Âże jest dumnym wÂłaÂścicielem Âświetnie prosperujÂącego sklepu z pachnidÂłami. KtĂłry przez nieobecnoÂśĂŚ jedynego perfumiarza i pracownika, pozostanie nieczynny na czas nieokreÂślony. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Ostatnio zmieniony przez Bracchus2014-07-25, 15:35, w caÂłoÂści zmieniany 1 raz Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-26, 12:28 NajwyraÂźniej robota byÂła wykonana porzÂądnie, bo Zun dostaÂł od Witalija bukÂłak z mocnym winem, michĂŞ wypeÂłnionÂą solidnÂą jajecznicÂą i dodatkowo pocieszajÂące klepanie po ramieniu. - No i widzisz, asior jesteÂś! Jak wszamiesz, rÂąbnij w kimĂŞ na przygĂłrku. A jak juÂż rÂąbniesz, poszlafiruj siĂŞ po karczmie. MoÂże znajdziesz coÂś lepszego do roboty niÂż miotÂła. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-26, 18:08 Dan podirytowany caÂłÂą sytuacjÂą Âśmiele podsumowaÂł wyczyny Zuna... * No chĂŞdoga z Ciebie sprzÂątaczka, nie ma co, Zun! * Ork zamiast reagowaĂŚ na zaczepki, przyssaÂł siĂŞ do bukÂłaka z winem, potĂŞÂżnymi Âłykami osuszajÂąc go co do kropli. OdetchnÂąÂł z ulgÂą, wyprostowaÂł siĂŞ i otarÂł usta przedramieniem. - Tego mi byÂło trzeba, dziĂŞkuje. SkinÂąÂł olbrzymowi i przysiadÂł na skrzyni, zajmujÂąc siĂŞ posiÂłkiem. PomiĂŞdzy kĂŞsami odzywaÂł siĂŞ do Witalija. - A co z tym laboratorium? MoÂże chociaÂż alembik jakiÂś siĂŞ znajdzie? Nie pogardziÂłbym rĂłwnieÂż ÂłaÂźniÂą, czy chociaÂż beczkÂą z czystÂą wodÂą. * A jedzie od Ciebie tak, jakbyÂś byÂł orkiem! Poprawka, TY jesteÂś orkiem! * DorzuciÂł Dan, w odpowiedzi zbierajÂąc ÂłyÂżkÂą miĂŞdzy oczy od Zunthaia. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Ostatnio zmieniony przez KĂŞdzior2014-07-26, 19:32, w caÂłoÂści zmieniany 1 raz Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-26, 19:15 Witalij spojrzaÂł na maÂłpkĂŞ i uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ niepewnie. Wprawdzie Gilotyna peÂłna byÂła oryginaÂłĂłw, ale czegoÂś takiego jeszcze nie widziaÂł. - Bimbrownia jest w piwnicy. ZaprowadzĂŞ CiĂŞ. Tylko sza, bo po Âłbach dostaniemy. Ale jak uknocisz dobrego barszczu lub balsamu, od razu inaczej bĂŞdÂą na Ciebie patrzeĂŚ. - wielkolud uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ szeroko. ZnaĂŚ byÂło, Âże zapaÂłaÂł do Zuna sympatiÂą. W koĂącu obaj byli piszpanami, osobami zazwyczaj pogardzanymi w portowych spoÂłecznoÂściach. Najpierw jednak zaprowadziÂł go do ÂłaÂźni. CaÂłkowicie bowiem zgadzaÂł siĂŞ z maÂłpkÂą, Âże cug od orka leciaÂł niemiÂłosierny. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-27, 13:45 W ÂłaÂźni Zun doprowadziÂł siĂŞ do porzÂądku przy pomocy wyszukanych specyfikĂłw, upraÂł rĂłwnieÂż swoje ciuchy i Dana, ktĂłry zawziĂŞcie protestowaÂł... Utopisz mnie kretynie! Bulbulbul... No przestaĂą! W takcie tych zajĂŞĂŚ zawziĂŞcie dyskutowaÂł z Witalijem o jednym ze swych wynalazkĂłw, ktĂłry rzekomo miaÂł osuszaĂŚ ubrania niemalÂże natychmiast. Olbrzym zaÂżÂądaÂł dowodu, wiĂŞc Zun wyciÂągnÂąÂł z torby maÂłÂą niebieskÂą fiolkĂŞ ze spryskiwaczem, rozpyliÂł zawartoÂśĂŚ na rozwieszone rzeczy i poleciÂł mu podziwiaĂŚ. Nie minĂŞÂło piĂŞĂŚ minut, a woda zaczĂŞÂła spÂływaĂŚ ciurkiem z ubraĂą. - Teraz trzeba poczekaĂŚ aÂż ostygnÂą. Zun wytarÂł siĂŞ rĂŞcznikiem, nastĂŞpnie starannie naÂłoÂżyÂł na swoje ciaÂło balsam zapachowy, aby skĂłra zachowaÂła mÂłody i zdrowy wyglÂąd. UbraÂł siĂŞ i skropliÂł pachnidÂłem, skinÂąwszy Witalijowi gdy skoĂączyÂł. - MoÂżemy iÂśĂŚ dalej. * WypindrzyÂł siĂŞ jak mroczna na orgie!* ZarechotaÂł Dan. Zun pokrĂŞciÂł gÂłowÂą z niezadowoleniem. ChwilĂŞ potem dotarli do piwnicy, olbrzym wytÂłumaczyÂł Zunowi gdzie znajdujÂą siĂŞ beczuÂłki z podstawowymi skÂładnikami i zostawiÂł go samego, przeczuwajÂąc Âże ork potrzebuje spokoju aby pracowaĂŚ. - Sen... Zunthai skierowaÂł dÂłoĂą na Dana i uÂśpiÂł go, zapewne pragnÂąĂŚ ciszy dziĂŞki ktĂłrej bĂŞdzie mĂłgÂł siĂŞ skupiĂŚ. - Czas dokoĂączyĂŚ ZielonÂą WrĂłÂżkĂŞ . ÂŚciÂągnÂąÂł z ramienia torbĂŞ i wyszperaÂł z niej maÂłe flaszki ze skoncentrowanym olejkiem bĂŞdÂącym produktem maceracji. ZaczÂąÂł wymieniaĂŚ na gÂłos kolejne skÂładniki, przelewajÂąc ich zawartoÂśĂŚ do menzurki. Nie uÂżywaÂł Âżadnych miarek ani specjalistycznego sprzĂŞtu, wszystko robiÂł na oko i wyczucie. - Koncentrat kwiatĂłw i liÂści pioÂłunu, koncentrat z badianu wÂłaÂściwego, nieco olejku z kopru Innadrilskiego, koncentrat z Hyzopu lekarskiego. WymieszaÂł leniwym ruchem dÂłoni zawartoÂśĂŚ menzurki, zerknÂąÂł na zielonÂą barwĂŞ otrzymanej bazy. DolaÂł do mieszanki czystego spirytusu, dorzuciÂł sproszkowanÂą korĂŞ z drzewa wisielca i wyciÂąg z wilczej jagody aby zwiĂŞkszyĂŚ dziaÂłanie psychoaktywne trunku. - Panienka Kira bĂŞdzie zadowolona. WyjÂąÂł z torby krysztaÂłowÂą flaszkĂŞ o pojemnoÂści litra, na ktĂłrej wygrawerowano : Zunthai. PrzelaÂł do niej zawartoÂśĂŚ z menzurki, tak by nie uroniĂŚ ani kropli. WyszeptaÂł alchemicznÂą formuÂłkĂŞ wiÂązania, palec jarzÂący siĂŞ od magii dotknÂąÂł naczynia, sprawiajÂąc Âże wysokoprocentowy alkohol zawirowaÂł. StworzyÂł w ten sposĂłb iluzjĂŞ zielonej wrĂłÂżki wewnÂątrz butelki, ktĂłra pÂływaÂła wdziĂŞcznie w trunku tego samego koloru. - ObudÂź siĂŞ Dan, gotowe. SkierowaÂł dÂłoĂą na maÂłpiÂą gÂłĂłwkĂŞ i mruknÂąÂł zaklĂŞcie wybudzenia. Znowu to zrobiÂłeÂś! WydarÂł siĂŞ Dan, ktĂłrego wzrok szybko skierowaÂł siĂŞ na flaszkĂŞ Zielonej WrĂłÂżki. SkoĂączyÂłeÂś to?! Ja CiĂŞ jebiĂŞ, Zun! WyglÂąda bosko! - O? komplement z Twojej strony? Jak miÂło. ChodÂźmy poszukaĂŚ Kiry. No dobrze... I tak mamy nieco przejebane przez Ciebie Zun schowaÂł flaszkĂŞ do torby i wyszedÂł po schodach do gÂłĂłwnego pomieszczenia, nie za bardzo zainteresowany gwarem w karczmie, podszedÂł do baru. ZauwaÂżywszy StokrotkĂŞ skÂłoniÂł jej siĂŞ z wyraÂźnym szacunkiem. - Przepraszam za caÂłe zamieszanie. Czy mĂłgÂłbym spotkaĂŚ siĂŞ z panienkÂą KirÂą, aby wrĂŞczyĂŚ jej zadoÂśĂŚuczynienie za poczynione przeze mnie straty? Dan siedziaÂł cicho pod pÂłaszczem, zaÂś sam Zunthai wyglÂądaÂł teraz porzÂądnie i zdrowo. Ubrania miaÂł wyprane, wÂłosy rozpuszczone do wysokoÂści szyi gdyÂż nie zdÂąÂżyÂł siĂŞ uczesaĂŚ. Jego lazurowe oczy spokojnie wpatrywaÂły siĂŞ w twarz kobiety, zaÂś zapach perfumiarza przebijaÂł siĂŞ walecznie przez fetor przybytku, urzekajÂąc swojÂą ÂświeÂżoÂściÂą i sÂłodyczÂą. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Lucrezzia WiedÂźma z Lancre DoÂłÂączyÂła: 18 Cze 2014 Posty: 73 WysÂłany: 2014-07-28, 18:37 Stokrotka zmierzyÂła Zunthaia wzrokiem z poczÂątku niechĂŞtnie. JednakÂże dobrze odziany i wyperfumiony, a przede wszystkim z nienagannym zachowaniem (towar deficytowy nie tylko w porcie) dostaÂł coÂś, na co zapracowali sobie jak dotÂąd nieliczni. RudowÂłosa karczmarka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z sympatiÂą lejÂąc po Âścianie kubÂła zÂłocisty pÂłyn. Zaraz zjawiÂła siĂŞ jedna z dziewek zanoszÂąc trunek do ktĂłregoÂś stolika. - Panienka Kira powinna …- Nie usÂłyszaÂł peÂłnej odpowiedzi, gdyÂż w karczmie rozlegÂły siĂŞ podekscytowane gwizdy i oklaski. Przy akompaniamencie braw i okrzykĂłw z gĂłry zaczĂŞÂły schodziĂŚ dziewczynki. BiuÂściasta Caroline, blondwÂłosa gibka Anette, czarnowÂłosa domina Madeline i… panienka Kira? Wszystkie caÂłe w kolorowych koronkach, poĂączochach, gorsetach, falbanach, piĂłrkach i koralikach. RozeÂśmiane i zarumienione od wina. WÂśrĂłd nich nie daÂło siĂŞ nie zauwaÂżyĂŚ rĂłÂżowowÂłosego dziewczĂŞcia rozchichotanego w najlepsze. Zaraz jak na komendĂŞ rozlegÂło siĂŞ „sto lat”, a kobiecy korowĂłd rozpierzchÂł siĂŞ po wnĂŞtrzu. Kira podbiegÂła do baru wesoÂło ciÂągnÂąc za sobÂą tasiemki kokard z wysoko postawionych kucykĂłw. WskoczyÂła na ladĂŞ od razu zawieszajÂąc wzrok na Zunthaiu. PrzygÂładziÂła biaÂłÂą spĂłdniczkĂŞ. - Kolejka dla wszystkich!- oznajmiÂła radoÂśnie. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-28, 23:24 Wzrok bywalcĂłw karczmy i sposĂłb w jaki patrzyli na KirĂŞ, kazaÂł sÂądziĂŚ Zunowi Âże to jej wÂłaÂśnie szuka. SkinÂąÂł uprzejmie Stokrotce, spuszczajÂąc przy tym wzrok z poszanowaniem. - DziĂŞkujĂŞ pani. Zunthai moÂże zbyt Âśmiele posÂłaÂł KirzĂŞ uÂśmiech, unoszÂąc lewy kÂącik ust. Zapewne nie tego siĂŞ spodziewaÂł, gdyÂż wyglÂądaÂł na nieco zaskoczonego. Niestety nie byÂł to czas na rozmyÂślanie kto, jak i po co. Ork zbliÂżyÂł siĂŞ do Kiry, tak by nie musiaÂł krzyczeĂŚ, a by ta dokÂładnie usÂłyszaÂła jego sÂłowa. - Dobry wieczĂłr, wyglÂąda panienka nadzwyczaj olÂśniewajÂąco... Co jak co ale wyglÂądaÂło na to, Âże Zun zbyt wielu kobiet w swoim Âżyciu nie widziaÂł. PrzyglÂądaÂł siĂŞ dziewczynce ciekawsko lecz tak aby nie naruszyĂŚ jej intymnej strefy, nie chciaÂł powiem daĂŚ jej odczuĂŚ na sobie swojego lepkiego i chÂłodnego wzroku, peÂłnego pytaĂą. Bo przecieÂż jak do cholery, maÂła dziewczynka mogÂła byĂŚ osobÂą ktĂłrej szuka? SkiniĂŞcie Stokrotki tylko upewniÂło go w przekonaniu, Âże rĂłÂżowo wÂłosy anioÂłek, jest KirÂą. - Tak siĂŞ skÂłada Âże wraz z Danem szukaliÂśmy panienki, aby wyraziĂŚ swoje szczere ubolewanie nad stratami, na jakie paniÂą naraziliÂśmy. PrzygotowaÂłem coÂś w ramach prezentu, niestety skorzystaÂłem z bimbrowni bez jasnej zgody. * Dan to ja... I ja teÂż przepraszam za tego pijaka! * Dan wyglÂądaÂł na zmieszanego i niezbyt pewnego siebie, w tÂłumie awanturnikĂłw stawaÂł siĂŞ potulny jak dziecko, ktĂłrym jeszcze byÂł. Zun siĂŞgnÂąÂł do torby po flaszkĂŞ trunku. - Ja za kolei nazywam siĂŞ Zunthai, skromny alchemik i perfumiarz. Ork wyciÂągnÂąÂł w lewej dÂłoni krysztaÂłowÂą karafkĂŞ wypeÂłnionÂą zielonkawym trunkiem, w Âśrodku pÂływaÂła sobie rozanielona wrĂłÂżka, jakby przestrzeĂą ktĂłrÂą zajmowaÂła byÂła jej krĂłlestwem. - MogĂŞ siĂŞ tylko domyÂślaĂŚ, Âże prezent jest odpowiedni? Nie wiedzieĂŚ czemu, Stokrotka podaÂła orkowi jeden z najlepszych krysztaÂłowych kielichĂłw jaki znalazÂła, krĂŞcÂąc gÂłowa. Zun podziĂŞkowaÂł po raz wtĂłry, patrzÂąc Kirze gÂłĂŞboko w oczy, pozwalajÂąc aby zimne lazurowe spojrzenie napeÂłniÂło jÂą wewnĂŞtrznym spokojem jego wÂłaÂściciela. Nie mrugnÂąÂł nawet, skierowaÂł wzrok w dĂłÂł, miĂŞdzy nogi dziewczynki. Gdyby zrobiÂła to samo, zauwaÂżyÂłaby Âże Zun, pomimo jednej sztucznej dÂłoni, zapeÂłniÂł wÂłaÂśnie kielich w jednej trzeciej ZielonÂą WrĂłÂżkÂą. Zgrabnie ujÂąÂł kielich miĂŞdzy palce protezy i wyciÂągnÂąÂł go w stronĂŞ Kiry, wrĂłÂżka krÂąÂżyÂła nad zawartoÂściÂą, urzekajÂąc swoim powabem i zielonÂą elegancjÂą. LewÂą dÂłoniÂą wyciÂągnÂąÂł z torby szczyptĂŞ biaÂłego proszku, bĂŞdÂącego roztartym cukrem. WsypujÂąc go do kielicha, mruknÂąÂł ... - OgieĂą... A cukier okraszony zostaÂł pÂłomieniem, w nieco nadpalonej postaci lÂądujÂąc w alkoholu, by zÂłagodziĂŚ nieco smak goryczki. Trunek oddziaÂływaÂł bardzo silnie lecz jego skutki szybko mijaÂły, sprawiaÂł bowiem Âże osoba ktĂłra go sprĂłbowaÂła, przenosiÂła siĂŞ do wymarzonej krainy czarĂłw, peÂłnej wszystkiego czego sobie zapragnie. BĂŞdÂąc mocnym poÂłÂączeniem alkoholu i narkotykĂłw, zostawiaÂł po sobie halucynacjĂŞ ze Âświata snĂłw przez pewien czas. Idealna proporcja skÂładnikĂłw czyniÂła go stosunkowo niegroÂźnym lecz ze wzglĂŞdu na efekt, silnie uzaleÂżniajÂącym. Zapach ktĂłry roztaczaÂł przypominaÂł mocno zioÂłowÂą wĂłdkĂŞ, okraszonÂą karmelem. - Wszystkiego najlepszego, panienko Kiro? Zunthai spojrzaÂł w oczy Kiry, czekajÂąc na jej reakcjĂŞ. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Dziewczyna zaÂłoÂżyÂła nogĂŞ na nogĂŞ i wychyliÂła w stronĂŞ orka gdy siĂŞ zbliÂżyÂł. PachniaÂła sÂłodko kwiatami ,watÂą cukrowÂą i lekkim w zapachu, a ciĂŞÂżkim w procentach owocowym winem. Na usÂłyszany komplement zareagowaÂła uroczym wybuchem Âśmiechu i mocniejszym rĂłÂżem na policzkach. - Och, aleÂż nie naraziÂł mnie pan na Âżadne straty.- PowiedziaÂła w koĂącu wychylajÂąc siĂŞ do jego ucha. - PokusiÂłabym siĂŞ o stwierdzenie, Âże tylko zyskam na naszym spotkaniu. Po czym skierowaÂła wzrok na wiszÂącÂą na piersi rozmĂłwcy gÂłowĂŞ. - Pana rĂłwnieÂż jest mi miÂło poznaĂŚ!– ObdarzyÂła Dana delikatnym uÂśmiechem. A potem? Potem Zunthai rozpoczÂąÂł swĂłj magiczny spektakl. Kira wpatrywaÂła siĂŞ intensywnie w butelkĂŞ, ktĂłra czyniÂła jej bordowe oczy jeszcze wiĂŞkszymi. WÂśrĂłd ochĂłw i achĂłw obserwowaÂła zielonÂą wrĂłÂżkĂŞ taĂączÂącÂą na krawĂŞdzi krysztaÂłu. Zun widziaÂł w jej spojrzeniu autentyczny dzieciĂŞcy zachwyt i caÂłkiem juÂż dziewczĂŞce podekscytowanie. Wzniecony przez niego pÂłomyk zalÂśniÂł w szeroko otwartych oczkach. Zaraz pociÂągnĂŞÂła nosem wciÂągajÂąc przyjemny karmelowy zapach. - To… nie moje urodziny tylko Anette… - PowiedziaÂła powoli nie odrywajÂąc wzroku od trzepoczÂących zielonych skrzydeÂłek. – Ale przywÂłaszczam sobie ten prezent! Jak postanowiÂła, tak zrobiÂła. SiĂŞgnĂŞÂła drobnÂą dÂłoniÂą w biaÂłej koronkowej rĂŞkawiczce po kielich i przytknĂŞÂła do koralowych ust upijajÂąc zachÂłannie. Nie przejmowaÂła siĂŞ plÂąsajÂącÂą na jej nosie i wÂłosach wrĂłÂżkÂą. Gdy odjĂŞÂła trunek od warg spojrzaÂła wprost na Zunthaia. ÂŚniÂła na jawie, widziaÂł to w bÂłysku rozÂżarzonych czerwonych oczu. WidziaÂł w nich chaos, moc i mrok, ktĂłrego jeszcze nie dotknÂąÂł, a ktĂłry go przecieÂż pociÂągaÂł. Nikt prĂłcz niego zdawaÂł siĂŞ tego nie dostrzegaĂŚ. MoÂże nikt nie chciaÂł? ZamrugaÂła i spojrzaÂła ponownie. SÂłodka trĂłjkÂątna buzia o peÂłnym sympatii i uznania wyrazie twarzy sprowadziÂła ich oboje do Aden, Portu Giran, do karczmy Gilotyna. - To byÂło cudowne! JesteÂś niezwykÂły! – ÂŚciskaÂła naczynie w dÂłoniach wykrzykujÂąc radoÂśnie. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-29, 20:00 Zun przejechaÂł zimnymi palcami protezy po policzku Kiry, uÂśmiechajÂąc siĂŞ subtelnie. Jego oczy aÂż ÂświeciÂły z podniecenia, w ktĂłre wprawiaÂło go zapewne samouwielbienie spowodowane ZielonÂą WrĂłzkÂą i reakcjÂą maÂłej na Ăłw specyfik. - Twoja sÂłowa sÂą dla mojej duszy, jak Âłyk czystej dla alkoholika. Niezmiernie siĂŞ cieszĂŞ, Âże potrafiÂłem panienkĂŞ zadowoliĂŚ. * RĂłwnieÂż jestem w radoÂści pogrÂąÂżony, gdybym miaÂł nogi, padÂłbym pani do stĂłp, niczym sÂługa uniÂżony!* ZrymowaÂł sobie Dan, mruÂżÂąc czerwone Âślepia. - JuÂż siĂŞ tak nie popisuj, Âłebku... Zunthai nie odrywajÂąc wzroku od oczu Kiry, odgarnÂąÂł dÂłoniÂą wÂłosy na bok i schyliÂł siĂŞ aby szepnÂąĂŚ jej do ucha. - PotrafiĂŞ o wiele wiĂŞcej. Jednak potrzebowaÂłbym trochĂŞ swojego sprzĂŞtu z Heine. No i moÂże jakieÂś...porzÂądne ÂłĂłÂżko? O ile panienka zechciaÂłaby, abym zatrzymaÂł siĂŞ tutaj na jakiÂś czas. PuÂściÂł oczko Stokrotce, ktĂłra zerkaÂła na nich zza lady, a w tym geÂście chowaÂło siĂŞ tysiÂąc innych. Wzrok Zunthaia byÂł jednoczeÂśnie lodowaty i obojĂŞtny, a w gÂłĂŞbi jarzyÂł siĂŞ napawajÂącÂą obrzydzeniem fascynacjÂą. - _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Lucrezzia WiedÂźma z Lancre DoÂłÂączyÂła: 18 Cze 2014 Posty: 73 WysÂłany: 2014-08-02, 08:51 DziewczĂŞ przechyliÂło gÂłowĂŞ w bok doznajÂąc miÂłej pieszczoty i uÂśmiechaÂło siĂŞ przyjaÂźnie. - Nie zamierzam was stÂąd wypuszczaĂŚ. – OdparÂła spuszczajÂąc wzrok na Dana. – Zadbam o to byÂś miaÂł wszystko, czego ci trzeba Zunthai. WyglÂądaÂła na podekscytowanÂą, gdy odstawiÂła kielich na ladĂŞ obok odsÂłoniĂŞtego uda ÂściÂśniĂŞtego jedwabnÂą podwiÂązkÂą. SiĂŞgnĂŞÂła do orczej piersi przejeÂżdÂżajÂąc po niej z jakimÂś budzÂącym siĂŞ uwielbieniem. Gdy uniosÂła na powrĂłt wzrok gÂładko odczytaÂł jej spojrzenie. Jakby ta maÂła urocza istota stanowczo przekazaÂła komunikat: „Od dziÂś naleÂżysz do mnie”. Cokolwiek miaÂła na myÂśli… ObrĂłciÂła gÂłowĂŞ w stronĂŞ Stokrotki. - ZnajdÂź mu najlepsze z komnat –PowiedziaÂła dziwnym jak na niÂą autorytarnym tonem. - Ma mieĂŚ wygodĂŞ, spokĂłj i warunki do tworzenia. To artysta. Karczmarka pokiwaÂła gÂłowÂą i spojrzaÂła na Zuna z nowÂą dozÂą uznania. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-08-02, 10:49 Zunthai pochyliÂł siĂŞ, musnÂąÂł czoÂło Kiry gorÂącymi i jedwabnymi ustami, na ktĂłrych nie byÂło Âśladu najmniejszych spĂŞkaĂą. WciÂągnÂąÂł nosem zapach dziewczyny, tuÂż przy jej szyi, uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie. - MuszĂŞ kiedyÂś stworzyĂŚ dla panienki wÂłasne pachnidÂło. PodnoszÂąc gÂłowĂŞ otarÂł siĂŞ policzkiem o policzek Kiry, skinÂąÂł z uÂśmiechem Stokrotce. Zun wyciÂągnÂąÂł z torby mapkĂŞ i wsunÂąÂł jÂą Kirze za podwiÂązkĂŞ. Klucz do drzwi zawiesiÂł jej na szyi. - Tu leÂży pracowania... SiĂŞgnÂąÂł po notesik, przez chwilĂŞ wypisywaÂł coÂś w nim piĂłrem, uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie. WyrwaÂł kartkĂŞ i wrĂŞczyÂł jÂą Kirze, lista byÂła ogromna, co najmniej czterdzieÂści pozycji. W tym sprzĂŞt laboratoryjny i beczki ze skÂładnikami, niektĂłre z dopiskiem - UwaÂżaĂŚ, silnie trujÂące. - A to lista rzeczy, ktĂłre bĂŞdÂą mi potrzebne. Ktokolwiek wejdzie do Âśrodka, nawdycha siĂŞ trucizny. Po powrocie powinni zgÂłosiĂŚ siĂŞ do mnie, o ile chcÂą przeÂżyĂŚ. JeÂśli przyjdzie im do gÂłowy porozkradaĂŚ mĂłj majÂątek, dÂługo siĂŞ nim nie pocieszÂą. Zunthai ukÂłoniÂł siĂŞ nonszalancko Kirze, zostawiajÂąc jej butelkĂŞ Zielonej WrĂłÂżki. Sam zaÂś wyciÂągnÂąÂł mniejszÂą, zapasowÂą, przypominajÂącÂą flakonik perfum. UtworzyÂł usta, opryskaÂł gardÂło silnym trunkiem i ruszyÂł na podbĂłj Gilotyny. Wysoki, zadbany ork o dÂługich szarobÂłĂŞkitnych wÂłosach, roztaczajÂący w okĂłÂł siebie mgieÂłkĂŞ piĂŞknego zapachu, ubrany elegancko lecz stonowanie, by przepych ozdĂłb nie odwracaÂł uwagi od jego urody. RzucaÂł niektĂłrym zimne i obojĂŞtne spojrzenia, jakby szukaÂł najwiĂŞkszego cwaniaka w karczmie. Zawieszona na jego szyi maÂłpia gÂłĂłwka chĂŞtnie komentowaÂła rozmiary piersi i krÂągÂłoÂśĂŚ tyÂłkĂłw kelnerek oraz krzywe mordy bywalcĂłw. Zazwyczaj wywoÂłujÂąc tym salwĂŞ Âśmiechu, szczegĂłlnie wtedy gdy byÂła juÂż niesamowicie zdenerwowana. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-08-04, 14:45 "Domownik" MinĂŞÂło parĂŞ dni odkÂąd Zun osiadÂł w Gilotynie, zajÂąÂł siĂŞ sporzÂądzaniem trunkĂłw oraz uÂżywek. Co bogatsi przychodzili do niego ze zleceniami na truciznĂŞ, pachoÂłkowie moÂżnych rodĂłw przesyÂłani byli z proÂśbami o wynalezienie pachnideÂł dla ich panĂłw, jakimÂś cudem znajdujÂąc najlepszego perfumiarza w Heine na takim zadupiu jak GiraĂąski Port. Nie marnowaÂł czasu, kaÂżdÂą godzinĂŞ poÂświĂŞcaÂł na zajmowaniem siĂŞ nowym interesem. Panienka Kira bardzo doceniaÂła jego zaangaÂżowanie, a Zielona WrĂłÂżka osobiÂście przez niÂą zaakceptowana, miaÂła zostaĂŚ wkrĂłtce flagowym trunkiem karczmy. Zunthai urzÂądziÂł sobie laboratorium w piwnicy, zajÂąÂł parĂŞ pokoi na piĂŞtrze oraz bez Âżadnego skrĂŞpowania stworzyÂł sobie malutkÂą armiĂŞ z drabĂłw. Jednych uzaleÂżniaÂł od swoich specyfikĂłw, innym pÂłaciÂł, gdyby Ci uzaleÂżnieni zechcieli siĂŞ zbuntowaĂŚ. Za swoje usÂługi nie oczekiwaÂł Âżadnej zapÂłaty od panienki Kiry, pokÂątnie eksperymentowaÂł na pijaczkach, coraz bardziej zÂżywajÂąc siĂŞ z karczmÂą. Pierwszy i najbardziej lojalnym eksperymentem alchemika okazaÂł siĂŞ Szczur, mÂłody chÂłopak ktĂłrego udaÂło mu siĂŞ wykreowaĂŚ na wÂłasne potrzeby, przy pomocy silnego narkotyku, "Lokatej Dziwki". Od tej pory zostaÂł jego chÂłopcem na posyÂłki, a to co robiÂły mu z gÂłowÂą nowe zabawki Zunthaia, wzbudzaÂło grozĂŞ w najwiĂŞkszych zabijakach. Po paru dniach przyjmowania umiarkowanych dawek, byÂł w stanie posiekaĂŚ kogoÂś tasakiem z kolejnÂą dziaÂłkĂŞ.

6 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Odp: Tuk : Październik 23, 2016, 00:39:28
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
Port Heine o Âświcie. Dwoje niewyspanych i rĂłwnie niezadowolonych straÂżnikĂłw taszczy wÂłaÂśnie zalanego w trupa mĂŞÂżczyznĂŞ, wymieniajÂąc ze sobÂą zÂłoÂśliwoÂści... - Skurkobany znowu siĂŞ zapiÂł! JĂŞknÂąÂł ÂżaÂłoÂśnie wÂąsaty grubas ÂściÂśniĂŞty pÂłytami zbroi. - A awantura jaka! DziesiÂąta w tym miesiÂącu! OdburknÂąÂł rudy chudzielec, z ktĂłrego to zbroja niemalÂże zwisaÂła. - A weÂź go tutaj zostaw! Perfumiarz, perfumiarzem ale pijus to z niego nielichy! Zgodnie rzucili ledwo przytomnego delikwenta na bruk, odchodzÂąc czym prĂŞdzej, jakby obawiajÂąc siĂŞ Âże siĂŞ przebudzi. Ouuuu... Upojony jak czyrak ÂżĂłÂłciÂą Zunthai otworzyÂł przekrwione oczy z trudem zbierajÂąc siĂŞ z bruku. Jedyna myÂśl ktĂłra zrodziÂła siĂŞ w jego gÂłowie : ZnaleÂźĂŚ ÂłĂłÂżko. PoczÂąÂł kroczyĂŚ nieporadnie przed siebie, nie zdajÂąc sobie sprawy Âże wÂłaÂśnie wchodzi na pokÂład statku handlowego. Marynarze zajĂŞci zaÂładunkiem nawet go nie zauwaÂżyli, dziĂŞki czemu bez wiĂŞkszych kÂłopotĂłw ze strony zaÂłogi wtargnÂąÂł do Âładowni, wmawiajÂąc sobie Âże schodzi do swojego laboratorium w centrum Heine. - Cuchnie jak cholera... WymamrotaÂł, chwiejnie omijajÂąc skrzynki i beczki. Po drodze nie omieszkaÂł zÂłapaĂŚ za pĂŞto suszonej kieÂłbasy, wtykajÂąc jÂą sobie niemal od razu do ust. - A przegryzĂŞ... UsiadÂł pod baryÂłkÂą z zapasem jakiegoÂś cieĂąkusza, hakiem zaczÂąÂł mozolnie wierciĂŚ dziurkĂŞ w desce u jej boku, aby dobraĂŚ siĂŞ do zawartoÂści. PeÂłne morze. Statek wypÂłynÂąÂł, a Zun zajÂąÂł siĂŞ oprĂłÂżnianiem beczki. Nie mogÂąc dostaĂŚ siĂŞ do jej dna, ostroÂżnie wyciÂągnÂąÂł wieko i nie wiedzÂąc dlaczego wszedÂł do Âśrodka, skÂąd mĂłgÂł swobodnie czerpaĂŚ czarkÂą resztki wina. Dla wygody i ÂświĂŞtego spokoju zakryÂł siĂŞ wiekiem, co jakiÂś czas przegryzaÂł kieÂłbasĂŞ, oddajÂąc siĂŞ alkoholowi w peÂłni. Port Giran Rejs do portu Giran trwaÂł parĂŞ dni, tak siĂŞ skÂłada Âże statek na ktĂłrym znalazÂł siĂŞ Zunthai zmierzaÂł z zaopatrzeniem do Gilotyny, karczmy w tamtejszym porcie. Ork usnÂąÂł kamiennym snem, nie zdajÂąc sobie sprawy z tego Âże wyÂładunek juÂż siĂŞ zaczÂąÂł. PotĂŞÂżny Witalij zarzuciÂł sobie beczkĂŞ z niespodziewanym goÂściem na ramiĂŞ, nie marudzÂąc nawet Âże jakaÂś ona za ciĂŞÂżka nieco, po czym udaÂł siĂŞ wprost do karczmy, z zamiarem oddania pierwszej beczuÂłki Stokrotce, ktĂłra oceni jakoÂśĂŚ dostarczonego trunku. Gilotyna, zaplecze. Witalij zostawiÂł StokrotkĂŞ sam na sam z beczuÂłkÂą, ta zaÂś wziĂŞÂła toporek, rozrÂąbujÂąc bez wahania wieko! Ostrze o centymetry minĂŞÂło czaszkĂŞ ÂśpiÂącego Zuna, kobieta wyciÂągnĂŞÂła wieko... W ten dostrzegÂła pustkÂą beczkĂŞ, a w niej w kolejnoÂści nastĂŞpujÂącej : ÂŚmierdzÂącego przetrawionym alkoholem orka, ktĂłry namiĂŞtnie tuliÂł do siebie pĂŞto kieÂłbasy. Zasuszony Âłeb maÂłpy na jego szyi, zwisajÂący z misternie wykonanego ÂłaĂącucha. Grubego szczura, wtulajÂącego siĂŞ w nogĂŞ orka jak wierna kochanka. Zunthai pomimo zapachu i caÂłej sytuacji, wyglÂądaÂł na jakÂąÂś bogatÂą szychĂŞ, pÂłaszcz miaÂł zdobny, torbĂŞ peÂłnÂą, a sakw parĂŞ przy pasie! TakÂą oto krotochwilĂŞ zgotowaÂł Zunthai karczmarce Gilotyny, nieÂświadomie wpraszajÂąc siĂŞ na zaplecze, gdzie niejeden chciaÂłbym siĂŞ znaleÂźĂŚ sam na sam ze StokrotkÂą. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Ostatnio zmieniony przez KĂŞdzior2014-07-23, 11:44, w caÂłoÂści zmieniany 2 razy Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-23, 09:13 Kobiecie nawet powieka nie drgnĂŞÂła. Przyzwyczajona do najwiĂŞkszych dziwadeÂł, zacisnĂŞÂła tylko piĂŞÂści po czym gwaÂłtownie naparÂła na beczkĂŞ. Ta rozÂłupaÂła siĂŞ z gÂłoÂśnym hukiem w brutalnym zetkniĂŞciu z kamiennÂą posadzkÂą i wysypaÂła na niÂą swojÂą zawartoÂśĂŚ. Szczur pisnÂąÂł, uciekÂł w kÂąt. KieÂłbasa potoczyÂła siĂŞ, zatrzymujÂąc w koĂącu na niewielkim zydelku. Stokrotka, nie patrzÂąc na orka, ruszyÂła szybkim krokiem w stronĂŞ wyjÂścia. Jej ciĂŞÂżkie piersi koÂłysaÂły siĂŞ energicznie, tyÂłek krĂŞciÂł przepiĂŞkne elipsy a brwi ÂściÂągnĂŞÂły w gniewnym grymasie. JuÂż po chwili daÂło siĂŞ sÂłyszeĂŚ podniesiony gÂłos rudej Âślicznotki, ktĂłra opieprzaÂła dostawcĂŞ za zepsutÂą zawartoÂśĂŚ beczki. PĂłÂłprzytomny Zunthai nie zostaÂł dÂługo sam na sam z wnĂŞtrzem porzÂądnie wyposaÂżonego magazynu. Po niespeÂłna minucie do Âśrodka wcisnÂąÂł siĂŞ Witalij. Na jego twarzy malowaÂło siĂŞ delikatnie niezadowolenie. Gigantyczny wykidajÂło przysiadÂł na malutkim zydelku, prawie nastĂŞpujÂąc na kieÂłbasĂŞ Zuna. OdetchnÂąÂł raz i drugi, po czym wyciÂągnÂąÂł z zanadrza ksiÂąÂżkĂŞ, otworzyÂł jÂą i zagÂłĂŞbiÂł siĂŞ w lekturze. Na zdobionej oprawie widniaÂł pozÂłacany napis "O obrocie CiaÂł Niebieskich". Uczone traktaty zupeÂłnie pochÂłonĂŞÂły czuÂłego barbarzyĂącĂŞ. W koĂącu nigdy do koĂąca nie wierzyÂł w te bzdury o sÂłoniach i ÂżĂłÂłwiu i oto znalazÂł siĂŞ ktoÂś, kto podzielaÂł jego wÂątpliwoÂści. Kiedy ork odzyskaÂł ÂświadomoÂśĂŚ, miĂŞÂśniak spojrzaÂł na niego mruÂżÂąc groÂźnie oczy, najpewniej oczekujÂąc wyjaÂśnieĂą. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-23, 10:34 SpaÂł jeszcze dobra godzinĂŞ nim doszedÂł do siebie, zaczÂąÂł powoli otwieraĂŚ powieki, cicho mlaskajÂąc. - Znowu zasnÂąÂłem na ziemi... WyburczaÂł, siadajÂąc. OwinÂąÂł siĂŞ szczelniej pÂłaszczem, jakby mu byÂło zimno. Rozejrzawszy siĂŞ trochĂŞ po pomieszczeniu otworzyÂł szerzej oczy, wyglÂądaÂł jakby prĂłbowaÂł sobie przypomnieĂŚ gdzie siĂŞ znajduje. SzukaÂł w pobliÂżu czegoÂś znajomego i jego oczy natrafiÂły na... ksiÂąÂżkĂŞ. - De revolutionibus orbium coelestium! ToÂż to ksiĂŞga za ktĂłrÂą na stosie palÂą. OÂżywiÂł siĂŞ wyraÂźnie, jego lazurowe oczy rozbÂłysnĂŞÂły ciekawoÂściÂą, a pytanie zrodzone w gÂłowie "Gdzie ja jestem?"najwyraÂźniej przestaÂło mieĂŚ znaczenie w obliczu takiego znaleziska. - SkÂąd pan masz to arcydzieÂło? WstaÂł chwiejnie, podchodzÂąc do Witalija bez zbytniej krĂŞpacji. U boku orka olbrzym mĂłgÂł zauwaÂżyĂŚ przenoÂśnÂą lnianÂą biblioteczkĂŞ w postaci torby, z ktĂłrej akurat wystawaÂł kawaÂłek "Inkwizycja, a religijny fanatyzm." _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-23, 13:33 Witalij powoli odÂłoÂżyÂł ksiĂŞgĂŞ, wyprostowaÂł swojÂą imponujÂącÂą posturĂŞ. Bardzo skutecznie ukryÂł ciekawoÂśĂŚ biorÂącÂą siĂŞ z faktu, Âże spotkaÂł na swej drodze osobĂŞ oczytanÂą i obytÂą. UwielbiaÂł w koĂącu dyskutowaĂŚ o wszelkich rzeczach zwiÂązanych z naukÂą, sztukÂą i kulturÂą. A o rozmĂłwcĂłw na poziomie w Gilotynie byÂło raczej cholernie trudno. ByÂł jednak profesjonalistÂą. Dlatego teÂż od razu przybraÂł maskĂŞ osiÂłka i warknÂąÂł na orka. - Ja tu zadajĂŞ pytania! KtoÂś Ty? Odpowiadaj, bo inaczej legularnie przemodelujĂŞ Ci facjatĂŞ! - od razu zaklÂąÂł pod nosem. Czasami wychodziÂł z niego zbytni inteligent, szczegĂłlnie po solidnej lekturze. W takich sytuacjach ratowaÂły go na szczĂŞÂście gĂŞba zawodowego barbarzyĂący, postura ogra i gÂłos przypominajÂący zgrzyt kamienia o kamieĂą. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-23, 14:21 MĂŞÂżczyzna zrobiÂł krok do tyÂłu, zerkajÂąc ku gĂłrze, na twarz osiÂłka. ZacisnÂąÂł nieco usta i zmruÂżyÂł oczy, jakby dopiero teraz zdaÂł sobie sprawĂŞ z powagi sytuacji. - Dobre pytania, moÂści olbrzymie. Jestem Zunthai, chociaÂż wszyscy zwÂą mnie Zun. Alchemik i ... Zun zerknÂąÂł po sobie krytycznie. - Nadworny moczymorda, ktĂłry zapewne po raz kolejny przesadziÂł. WestchnÂąÂł ciĂŞÂżko, tym razem trzeÂźwym wzrokiem, zbadaÂł pomieszczenie. - MĂłgÂłbym siĂŞ dowiedzieĂŚ gdzie jestem? ZostaÂłem sprzedany do niewoli...? PrzejechaÂł lewÂą dÂłoniÂą po czole, jakby chciaÂł uÂśmierzyĂŚ bĂłl gÂłowy samym gestem. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-24, 09:54 WykidajÂło nie zdÂąÂżyÂł z odpowiedziÂą. PomiĂŞdzy framugÂą, zydelkiem a jego potĂŞÂżnÂą formÂą przecisnĂŞÂła siĂŞ wÂściekÂła Stokrotka. StanĂŞÂła przed orkiem, zaciÂśniĂŞte piĂŞÂści wsparÂła na biodrach. NabraÂła powietrza w pierÂś. Ale tak, Âże guziki koszuli zapiszczaÂły w proteÂście. - Ty skurwysynu! Najlepsze wino wyÂżÂłopaÂłeÂś!- jej wrzask niespecjalnie pomagaÂł na bĂłl gÂłowy. - PokaÂżĂŞ Ci niewolnictwo, pieprzony idioto! Odpracujesz kaÂżdÂą adenĂŞ, ktĂłrÂą przepiÂłeÂś! ObrĂłciÂła siĂŞ na piĂŞcie i podeszÂła do Witalija. Jej piersi naparÂły na Âżebra mĂŞÂżczyzny. SpojrzaÂła w gĂłrĂŞ a osiÂłek wyglÂądaÂł przez chwilĂŞ jakby chciaÂł wycofaĂŚ siĂŞ na z gĂłry upatrzone pozycje. - Dwa tygodnie ciĂŞÂżkich robĂłt przy karczmie. Chyba, Âże znajdzie lepszy sposĂłb na zwrĂłcenie Kirze tego, co do Kiry naleÂży... - byÂła juÂż spokojna. Witalij odetchnÂąÂł z ulgÂą kiedy kobieta wyszÂła do gÂłĂłwnej izby. SpojrzaÂł na orka. - Bumblowanie musiaÂło byĂŚ zacne, ale teraz masz straszny bukiet. Nie bĂłj nic. Oddasz grajbery, nie bĂŞdziesz fajnowaĂŚ i jakoÂś przeÂżyjesz.- uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ do Zuna. W jego oczach sympatia walczyÂła o lepsze ze wspĂłÂłczuciem. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-24, 16:21 Zunowi aÂż zadzwoniÂło w uszach, stĂŞknÂąÂł tylko ale nie zdÂąÂżyÂł nic odpowiedzieĂŚ. WysunÂąwszy prawÂą dÂłoĂą z rĂŞkawa, a raczej jej protezĂŞ misternie wykonanÂą z jakiegoÂś srebrnego stopu. PogÂładziÂł jÂą lewÂą dÂłoniÂą, po czym mruknÂąÂł do olbrzyma. - Z odpracowaniem tego moÂże byĂŚ problem. ChĂŞtnie zapÂłacĂŞ za szkody, a to... Co nazywacie najlepszym trunkiem, to zwykÂłe pomyje. * Pomyje! Zun pĂŞdzi pierdyliard razy lepsze specjaÂły niÂż ten wasz cienkusz!* WrzasnĂŞÂła maÂłpia gÂłĂłwka na naszyjniku Zuna. - Morda Dan... BurknÂąÂł podirytowany Zun, zwracajÂąc siĂŞ do amuletu. - Tak czy siak, jeÂśli macie dostĂŞp do laboratorium, mogĂŞ coÂś przygotowaĂŚ w ramach rekompensaty dla tego Kiry. JeÂśli siĂŞ spodoba, zrobiĂŞ tyle ile dusza zapragnie. UÂśmiechnÂąÂł siĂŞ delikatnie, powoli wracajÂąc do siebie. Jego spojrzenie robiÂło siĂŞ chÂłodne i opanowane, a postawa Âśmielsza. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-25, 09:44 Przez krĂłtkÂą chwilĂŞ wydawaÂło siĂŞ, Âże wszystko bĂŞdzie w porzÂądku. Zun zaraz pobiegnie do "laboratorium", uwarzy jakiegoÂś specjaÂłu, ktĂłry stanie siĂŞ sÂławny na caÂłe cesarstwo i przyniesie Gilotynie krociowe zyski oraz gloriĂŞ najlepszej karczmy na Âświecie. ÂŻycie jednak tak nie dziaÂłaÂło. ÂŻycie byÂło sukÂą, ktĂłra zamiast blasku i zwyciĂŞstwa dawaÂła miotÂłĂŞ. W tym konkretnym przypadku miotÂłĂŞ trzymanÂą przez Witalija. - JuÂż zaczynasz fajnowaĂŚ...- stwierdziÂł ze smutkiem olbrzym. - Kira to lalunia, przed ktĂłrÂą nauczysz siĂŞ znaĂŚ mojrĂŞ. A teraz Âżywczykiem!- wcisnÂąÂł Zunowi miotÂłĂŞ w rĂŞce. - Zanim zacznie siĂŞ prawdziwa kobzanka... Nie byÂło gadania. KtoÂś musiaÂł posprzÂątaĂŚ drzazgi, ktĂłre zostaÂły po wehikule orka. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-25, 14:08 PrzytkaÂł mordkĂŞ Dana lewÂą dÂłoniÂą, hamujÂąc potok sÂłĂłw ktĂłry zmieniÂł siĂŞ w beÂłkot. PokrĂŞciÂł gÂłowÂą, zerkajÂąc to na miotÂłĂŞ, to na baÂłagan. PrzygarbiÂł siĂŞ lekko, jakby poprzednia postawa byÂła maskÂą aktora, zamysÂł widocznie nie wypaliÂł. Zun nie musiaÂł juÂż udawaĂŚ, a nawet nie chciaÂł. CzuÂł siĂŞ jak wymiĂŞtoszone krocze kurtyzany po wizycie w koszarach, a wyglÂądaÂł niewiele lepiej. - Niech bĂŞdzie, skoro to ma mi pomĂłc. PuÂściÂł Dana, ktĂłry tylko burknÂąÂł coÂś pod nosem. ZÂłapaÂł za miotÂłĂŞ, pomagajÂąc sobie protezÂą. Usta miaÂł spierzchniĂŞte, wyglÂądaÂło Âże kac mĂŞczy go niebotycznie ale wziÂąÂł siĂŞ za zamiatanie, od razu oblewajÂąc siĂŞ zimnym potem na twarzy. SzÂło mu doÂśĂŚ nieporadnie, pozamiataÂł wszystko na jednÂą kupĂŞ i jakby w geÂście pokory, zrzuciÂł pÂłaszcz na ziemie, przesuwajÂąc miotÂłÂą syf do prowizorycznego worka. Ujrzawszy maÂły piecyk i skrzynie na drewno w kÂącie pomieszczenia, zaniĂłsÂł tam mniejsze, pozamiatane kawaÂłki beczki. ResztĂŞ przetransportowaÂł rĂŞcznie, oddychajÂąc coraz to ciĂŞÂżej. - Zrobione... WysapaÂł, prĂłbujÂąc zwilÂżyĂŚ wargi jĂŞzykiem, jednak nic z tego nie wyszÂło. PopatrzyÂł na Witalija spokojnym wzrokiem, nie ÂżywiÂącym najmniejszej urazy. Jednak blask jego oczu sugerowaÂł, Âże ktoÂś kiedyÂś surowo zapÂłaci za okolicznoÂści, w ktĂłrych Zun zostaÂł wysÂłany w beczce na drugi koniec kontynentu. Dla wÂłasnego dobra, chwilowo zapomniaÂł Âże jest dumnym wÂłaÂścicielem Âświetnie prosperujÂącego sklepu z pachnidÂłami. KtĂłry przez nieobecnoÂśĂŚ jedynego perfumiarza i pracownika, pozostanie nieczynny na czas nieokreÂślony. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Ostatnio zmieniony przez Bracchus2014-07-25, 15:35, w caÂłoÂści zmieniany 1 raz Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-26, 12:28 NajwyraÂźniej robota byÂła wykonana porzÂądnie, bo Zun dostaÂł od Witalija bukÂłak z mocnym winem, michĂŞ wypeÂłnionÂą solidnÂą jajecznicÂą i dodatkowo pocieszajÂące klepanie po ramieniu. - No i widzisz, asior jesteÂś! Jak wszamiesz, rÂąbnij w kimĂŞ na przygĂłrku. A jak juÂż rÂąbniesz, poszlafiruj siĂŞ po karczmie. MoÂże znajdziesz coÂś lepszego do roboty niÂż miotÂła. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-26, 18:08 Dan podirytowany caÂłÂą sytuacjÂą Âśmiele podsumowaÂł wyczyny Zuna... * No chĂŞdoga z Ciebie sprzÂątaczka, nie ma co, Zun! * Ork zamiast reagowaĂŚ na zaczepki, przyssaÂł siĂŞ do bukÂłaka z winem, potĂŞÂżnymi Âłykami osuszajÂąc go co do kropli. OdetchnÂąÂł z ulgÂą, wyprostowaÂł siĂŞ i otarÂł usta przedramieniem. - Tego mi byÂło trzeba, dziĂŞkuje. SkinÂąÂł olbrzymowi i przysiadÂł na skrzyni, zajmujÂąc siĂŞ posiÂłkiem. PomiĂŞdzy kĂŞsami odzywaÂł siĂŞ do Witalija. - A co z tym laboratorium? MoÂże chociaÂż alembik jakiÂś siĂŞ znajdzie? Nie pogardziÂłbym rĂłwnieÂż ÂłaÂźniÂą, czy chociaÂż beczkÂą z czystÂą wodÂą. * A jedzie od Ciebie tak, jakbyÂś byÂł orkiem! Poprawka, TY jesteÂś orkiem! * DorzuciÂł Dan, w odpowiedzi zbierajÂąc ÂłyÂżkÂą miĂŞdzy oczy od Zunthaia. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Ostatnio zmieniony przez KĂŞdzior2014-07-26, 19:32, w caÂłoÂści zmieniany 1 raz Bracchus DoÂłÂączyÂł: 29 Maj 2014 Posty: 150 WysÂłany: 2014-07-26, 19:15 Witalij spojrzaÂł na maÂłpkĂŞ i uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ niepewnie. Wprawdzie Gilotyna peÂłna byÂła oryginaÂłĂłw, ale czegoÂś takiego jeszcze nie widziaÂł. - Bimbrownia jest w piwnicy. ZaprowadzĂŞ CiĂŞ. Tylko sza, bo po Âłbach dostaniemy. Ale jak uknocisz dobrego barszczu lub balsamu, od razu inaczej bĂŞdÂą na Ciebie patrzeĂŚ. - wielkolud uÂśmiechnÂąÂł siĂŞ szeroko. ZnaĂŚ byÂło, Âże zapaÂłaÂł do Zuna sympatiÂą. W koĂącu obaj byli piszpanami, osobami zazwyczaj pogardzanymi w portowych spoÂłecznoÂściach. Najpierw jednak zaprowadziÂł go do ÂłaÂźni. CaÂłkowicie bowiem zgadzaÂł siĂŞ z maÂłpkÂą, Âże cug od orka leciaÂł niemiÂłosierny. _________________ I propose a toast To my self control You see it crawlin helpless on the floor KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-27, 13:45 W ÂłaÂźni Zun doprowadziÂł siĂŞ do porzÂądku przy pomocy wyszukanych specyfikĂłw, upraÂł rĂłwnieÂż swoje ciuchy i Dana, ktĂłry zawziĂŞcie protestowaÂł... Utopisz mnie kretynie! Bulbulbul... No przestaĂą! W takcie tych zajĂŞĂŚ zawziĂŞcie dyskutowaÂł z Witalijem o jednym ze swych wynalazkĂłw, ktĂłry rzekomo miaÂł osuszaĂŚ ubrania niemalÂże natychmiast. Olbrzym zaÂżÂądaÂł dowodu, wiĂŞc Zun wyciÂągnÂąÂł z torby maÂłÂą niebieskÂą fiolkĂŞ ze spryskiwaczem, rozpyliÂł zawartoÂśĂŚ na rozwieszone rzeczy i poleciÂł mu podziwiaĂŚ. Nie minĂŞÂło piĂŞĂŚ minut, a woda zaczĂŞÂła spÂływaĂŚ ciurkiem z ubraĂą. - Teraz trzeba poczekaĂŚ aÂż ostygnÂą. Zun wytarÂł siĂŞ rĂŞcznikiem, nastĂŞpnie starannie naÂłoÂżyÂł na swoje ciaÂło balsam zapachowy, aby skĂłra zachowaÂła mÂłody i zdrowy wyglÂąd. UbraÂł siĂŞ i skropliÂł pachnidÂłem, skinÂąwszy Witalijowi gdy skoĂączyÂł. - MoÂżemy iÂśĂŚ dalej. * WypindrzyÂł siĂŞ jak mroczna na orgie!* ZarechotaÂł Dan. Zun pokrĂŞciÂł gÂłowÂą z niezadowoleniem. ChwilĂŞ potem dotarli do piwnicy, olbrzym wytÂłumaczyÂł Zunowi gdzie znajdujÂą siĂŞ beczuÂłki z podstawowymi skÂładnikami i zostawiÂł go samego, przeczuwajÂąc Âże ork potrzebuje spokoju aby pracowaĂŚ. - Sen... Zunthai skierowaÂł dÂłoĂą na Dana i uÂśpiÂł go, zapewne pragnÂąĂŚ ciszy dziĂŞki ktĂłrej bĂŞdzie mĂłgÂł siĂŞ skupiĂŚ. - Czas dokoĂączyĂŚ ZielonÂą WrĂłÂżkĂŞ . ÂŚciÂągnÂąÂł z ramienia torbĂŞ i wyszperaÂł z niej maÂłe flaszki ze skoncentrowanym olejkiem bĂŞdÂącym produktem maceracji. ZaczÂąÂł wymieniaĂŚ na gÂłos kolejne skÂładniki, przelewajÂąc ich zawartoÂśĂŚ do menzurki. Nie uÂżywaÂł Âżadnych miarek ani specjalistycznego sprzĂŞtu, wszystko robiÂł na oko i wyczucie. - Koncentrat kwiatĂłw i liÂści pioÂłunu, koncentrat z badianu wÂłaÂściwego, nieco olejku z kopru Innadrilskiego, koncentrat z Hyzopu lekarskiego. WymieszaÂł leniwym ruchem dÂłoni zawartoÂśĂŚ menzurki, zerknÂąÂł na zielonÂą barwĂŞ otrzymanej bazy. DolaÂł do mieszanki czystego spirytusu, dorzuciÂł sproszkowanÂą korĂŞ z drzewa wisielca i wyciÂąg z wilczej jagody aby zwiĂŞkszyĂŚ dziaÂłanie psychoaktywne trunku. - Panienka Kira bĂŞdzie zadowolona. WyjÂąÂł z torby krysztaÂłowÂą flaszkĂŞ o pojemnoÂści litra, na ktĂłrej wygrawerowano : Zunthai. PrzelaÂł do niej zawartoÂśĂŚ z menzurki, tak by nie uroniĂŚ ani kropli. WyszeptaÂł alchemicznÂą formuÂłkĂŞ wiÂązania, palec jarzÂący siĂŞ od magii dotknÂąÂł naczynia, sprawiajÂąc Âże wysokoprocentowy alkohol zawirowaÂł. StworzyÂł w ten sposĂłb iluzjĂŞ zielonej wrĂłÂżki wewnÂątrz butelki, ktĂłra pÂływaÂła wdziĂŞcznie w trunku tego samego koloru. - ObudÂź siĂŞ Dan, gotowe. SkierowaÂł dÂłoĂą na maÂłpiÂą gÂłĂłwkĂŞ i mruknÂąÂł zaklĂŞcie wybudzenia. Znowu to zrobiÂłeÂś! WydarÂł siĂŞ Dan, ktĂłrego wzrok szybko skierowaÂł siĂŞ na flaszkĂŞ Zielonej WrĂłÂżki. SkoĂączyÂłeÂś to?! Ja CiĂŞ jebiĂŞ, Zun! WyglÂąda bosko! - O? komplement z Twojej strony? Jak miÂło. ChodÂźmy poszukaĂŚ Kiry. No dobrze... I tak mamy nieco przejebane przez Ciebie Zun schowaÂł flaszkĂŞ do torby i wyszedÂł po schodach do gÂłĂłwnego pomieszczenia, nie za bardzo zainteresowany gwarem w karczmie, podszedÂł do baru. ZauwaÂżywszy StokrotkĂŞ skÂłoniÂł jej siĂŞ z wyraÂźnym szacunkiem. - Przepraszam za caÂłe zamieszanie. Czy mĂłgÂłbym spotkaĂŚ siĂŞ z panienkÂą KirÂą, aby wrĂŞczyĂŚ jej zadoÂśĂŚuczynienie za poczynione przeze mnie straty? Dan siedziaÂł cicho pod pÂłaszczem, zaÂś sam Zunthai wyglÂądaÂł teraz porzÂądnie i zdrowo. Ubrania miaÂł wyprane, wÂłosy rozpuszczone do wysokoÂści szyi gdyÂż nie zdÂąÂżyÂł siĂŞ uczesaĂŚ. Jego lazurowe oczy spokojnie wpatrywaÂły siĂŞ w twarz kobiety, zaÂś zapach perfumiarza przebijaÂł siĂŞ walecznie przez fetor przybytku, urzekajÂąc swojÂą ÂświeÂżoÂściÂą i sÂłodyczÂą. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Lucrezzia WiedÂźma z Lancre DoÂłÂączyÂła: 18 Cze 2014 Posty: 73 WysÂłany: 2014-07-28, 18:37 Stokrotka zmierzyÂła Zunthaia wzrokiem z poczÂątku niechĂŞtnie. JednakÂże dobrze odziany i wyperfumiony, a przede wszystkim z nienagannym zachowaniem (towar deficytowy nie tylko w porcie) dostaÂł coÂś, na co zapracowali sobie jak dotÂąd nieliczni. RudowÂłosa karczmarka uÂśmiechnĂŞÂła siĂŞ z sympatiÂą lejÂąc po Âścianie kubÂła zÂłocisty pÂłyn. Zaraz zjawiÂła siĂŞ jedna z dziewek zanoszÂąc trunek do ktĂłregoÂś stolika. - Panienka Kira powinna …- Nie usÂłyszaÂł peÂłnej odpowiedzi, gdyÂż w karczmie rozlegÂły siĂŞ podekscytowane gwizdy i oklaski. Przy akompaniamencie braw i okrzykĂłw z gĂłry zaczĂŞÂły schodziĂŚ dziewczynki. BiuÂściasta Caroline, blondwÂłosa gibka Anette, czarnowÂłosa domina Madeline i… panienka Kira? Wszystkie caÂłe w kolorowych koronkach, poĂączochach, gorsetach, falbanach, piĂłrkach i koralikach. RozeÂśmiane i zarumienione od wina. WÂśrĂłd nich nie daÂło siĂŞ nie zauwaÂżyĂŚ rĂłÂżowowÂłosego dziewczĂŞcia rozchichotanego w najlepsze. Zaraz jak na komendĂŞ rozlegÂło siĂŞ „sto lat”, a kobiecy korowĂłd rozpierzchÂł siĂŞ po wnĂŞtrzu. Kira podbiegÂła do baru wesoÂło ciÂągnÂąc za sobÂą tasiemki kokard z wysoko postawionych kucykĂłw. WskoczyÂła na ladĂŞ od razu zawieszajÂąc wzrok na Zunthaiu. PrzygÂładziÂła biaÂłÂą spĂłdniczkĂŞ. - Kolejka dla wszystkich!- oznajmiÂła radoÂśnie. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-28, 23:24 Wzrok bywalcĂłw karczmy i sposĂłb w jaki patrzyli na KirĂŞ, kazaÂł sÂądziĂŚ Zunowi Âże to jej wÂłaÂśnie szuka. SkinÂąÂł uprzejmie Stokrotce, spuszczajÂąc przy tym wzrok z poszanowaniem. - DziĂŞkujĂŞ pani. Zunthai moÂże zbyt Âśmiele posÂłaÂł KirzĂŞ uÂśmiech, unoszÂąc lewy kÂącik ust. Zapewne nie tego siĂŞ spodziewaÂł, gdyÂż wyglÂądaÂł na nieco zaskoczonego. Niestety nie byÂł to czas na rozmyÂślanie kto, jak i po co. Ork zbliÂżyÂł siĂŞ do Kiry, tak by nie musiaÂł krzyczeĂŚ, a by ta dokÂładnie usÂłyszaÂła jego sÂłowa. - Dobry wieczĂłr, wyglÂąda panienka nadzwyczaj olÂśniewajÂąco... Co jak co ale wyglÂądaÂło na to, Âże Zun zbyt wielu kobiet w swoim Âżyciu nie widziaÂł. PrzyglÂądaÂł siĂŞ dziewczynce ciekawsko lecz tak aby nie naruszyĂŚ jej intymnej strefy, nie chciaÂł powiem daĂŚ jej odczuĂŚ na sobie swojego lepkiego i chÂłodnego wzroku, peÂłnego pytaĂą. Bo przecieÂż jak do cholery, maÂła dziewczynka mogÂła byĂŚ osobÂą ktĂłrej szuka? SkiniĂŞcie Stokrotki tylko upewniÂło go w przekonaniu, Âże rĂłÂżowo wÂłosy anioÂłek, jest KirÂą. - Tak siĂŞ skÂłada Âże wraz z Danem szukaliÂśmy panienki, aby wyraziĂŚ swoje szczere ubolewanie nad stratami, na jakie paniÂą naraziliÂśmy. PrzygotowaÂłem coÂś w ramach prezentu, niestety skorzystaÂłem z bimbrowni bez jasnej zgody. * Dan to ja... I ja teÂż przepraszam za tego pijaka! * Dan wyglÂądaÂł na zmieszanego i niezbyt pewnego siebie, w tÂłumie awanturnikĂłw stawaÂł siĂŞ potulny jak dziecko, ktĂłrym jeszcze byÂł. Zun siĂŞgnÂąÂł do torby po flaszkĂŞ trunku. - Ja za kolei nazywam siĂŞ Zunthai, skromny alchemik i perfumiarz. Ork wyciÂągnÂąÂł w lewej dÂłoni krysztaÂłowÂą karafkĂŞ wypeÂłnionÂą zielonkawym trunkiem, w Âśrodku pÂływaÂła sobie rozanielona wrĂłÂżka, jakby przestrzeĂą ktĂłrÂą zajmowaÂła byÂła jej krĂłlestwem. - MogĂŞ siĂŞ tylko domyÂślaĂŚ, Âże prezent jest odpowiedni? Nie wiedzieĂŚ czemu, Stokrotka podaÂła orkowi jeden z najlepszych krysztaÂłowych kielichĂłw jaki znalazÂła, krĂŞcÂąc gÂłowa. Zun podziĂŞkowaÂł po raz wtĂłry, patrzÂąc Kirze gÂłĂŞboko w oczy, pozwalajÂąc aby zimne lazurowe spojrzenie napeÂłniÂło jÂą wewnĂŞtrznym spokojem jego wÂłaÂściciela. Nie mrugnÂąÂł nawet, skierowaÂł wzrok w dĂłÂł, miĂŞdzy nogi dziewczynki. Gdyby zrobiÂła to samo, zauwaÂżyÂłaby Âże Zun, pomimo jednej sztucznej dÂłoni, zapeÂłniÂł wÂłaÂśnie kielich w jednej trzeciej ZielonÂą WrĂłÂżkÂą. Zgrabnie ujÂąÂł kielich miĂŞdzy palce protezy i wyciÂągnÂąÂł go w stronĂŞ Kiry, wrĂłÂżka krÂąÂżyÂła nad zawartoÂściÂą, urzekajÂąc swoim powabem i zielonÂą elegancjÂą. LewÂą dÂłoniÂą wyciÂągnÂąÂł z torby szczyptĂŞ biaÂłego proszku, bĂŞdÂącego roztartym cukrem. WsypujÂąc go do kielicha, mruknÂąÂł ... - OgieĂą... A cukier okraszony zostaÂł pÂłomieniem, w nieco nadpalonej postaci lÂądujÂąc w alkoholu, by zÂłagodziĂŚ nieco smak goryczki. Trunek oddziaÂływaÂł bardzo silnie lecz jego skutki szybko mijaÂły, sprawiaÂł bowiem Âże osoba ktĂłra go sprĂłbowaÂła, przenosiÂła siĂŞ do wymarzonej krainy czarĂłw, peÂłnej wszystkiego czego sobie zapragnie. BĂŞdÂąc mocnym poÂłÂączeniem alkoholu i narkotykĂłw, zostawiaÂł po sobie halucynacjĂŞ ze Âświata snĂłw przez pewien czas. Idealna proporcja skÂładnikĂłw czyniÂła go stosunkowo niegroÂźnym lecz ze wzglĂŞdu na efekt, silnie uzaleÂżniajÂącym. Zapach ktĂłry roztaczaÂł przypominaÂł mocno zioÂłowÂą wĂłdkĂŞ, okraszonÂą karmelem. - Wszystkiego najlepszego, panienko Kiro? Zunthai spojrzaÂł w oczy Kiry, czekajÂąc na jej reakcjĂŞ. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Dziewczyna zaÂłoÂżyÂła nogĂŞ na nogĂŞ i wychyliÂła w stronĂŞ orka gdy siĂŞ zbliÂżyÂł. PachniaÂła sÂłodko kwiatami ,watÂą cukrowÂą i lekkim w zapachu, a ciĂŞÂżkim w procentach owocowym winem. Na usÂłyszany komplement zareagowaÂła uroczym wybuchem Âśmiechu i mocniejszym rĂłÂżem na policzkach. - Och, aleÂż nie naraziÂł mnie pan na Âżadne straty.- PowiedziaÂła w koĂącu wychylajÂąc siĂŞ do jego ucha. - PokusiÂłabym siĂŞ o stwierdzenie, Âże tylko zyskam na naszym spotkaniu. Po czym skierowaÂła wzrok na wiszÂącÂą na piersi rozmĂłwcy gÂłowĂŞ. - Pana rĂłwnieÂż jest mi miÂło poznaĂŚ!– ObdarzyÂła Dana delikatnym uÂśmiechem. A potem? Potem Zunthai rozpoczÂąÂł swĂłj magiczny spektakl. Kira wpatrywaÂła siĂŞ intensywnie w butelkĂŞ, ktĂłra czyniÂła jej bordowe oczy jeszcze wiĂŞkszymi. WÂśrĂłd ochĂłw i achĂłw obserwowaÂła zielonÂą wrĂłÂżkĂŞ taĂączÂącÂą na krawĂŞdzi krysztaÂłu. Zun widziaÂł w jej spojrzeniu autentyczny dzieciĂŞcy zachwyt i caÂłkiem juÂż dziewczĂŞce podekscytowanie. Wzniecony przez niego pÂłomyk zalÂśniÂł w szeroko otwartych oczkach. Zaraz pociÂągnĂŞÂła nosem wciÂągajÂąc przyjemny karmelowy zapach. - To… nie moje urodziny tylko Anette… - PowiedziaÂła powoli nie odrywajÂąc wzroku od trzepoczÂących zielonych skrzydeÂłek. – Ale przywÂłaszczam sobie ten prezent! Jak postanowiÂła, tak zrobiÂła. SiĂŞgnĂŞÂła drobnÂą dÂłoniÂą w biaÂłej koronkowej rĂŞkawiczce po kielich i przytknĂŞÂła do koralowych ust upijajÂąc zachÂłannie. Nie przejmowaÂła siĂŞ plÂąsajÂącÂą na jej nosie i wÂłosach wrĂłÂżkÂą. Gdy odjĂŞÂła trunek od warg spojrzaÂła wprost na Zunthaia. ÂŚniÂła na jawie, widziaÂł to w bÂłysku rozÂżarzonych czerwonych oczu. WidziaÂł w nich chaos, moc i mrok, ktĂłrego jeszcze nie dotknÂąÂł, a ktĂłry go przecieÂż pociÂągaÂł. Nikt prĂłcz niego zdawaÂł siĂŞ tego nie dostrzegaĂŚ. MoÂże nikt nie chciaÂł? ZamrugaÂła i spojrzaÂła ponownie. SÂłodka trĂłjkÂątna buzia o peÂłnym sympatii i uznania wyrazie twarzy sprowadziÂła ich oboje do Aden, Portu Giran, do karczmy Gilotyna. - To byÂło cudowne! JesteÂś niezwykÂły! – ÂŚciskaÂła naczynie w dÂłoniach wykrzykujÂąc radoÂśnie. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-07-29, 20:00 Zun przejechaÂł zimnymi palcami protezy po policzku Kiry, uÂśmiechajÂąc siĂŞ subtelnie. Jego oczy aÂż ÂświeciÂły z podniecenia, w ktĂłre wprawiaÂło go zapewne samouwielbienie spowodowane ZielonÂą WrĂłzkÂą i reakcjÂą maÂłej na Ăłw specyfik. - Twoja sÂłowa sÂą dla mojej duszy, jak Âłyk czystej dla alkoholika. Niezmiernie siĂŞ cieszĂŞ, Âże potrafiÂłem panienkĂŞ zadowoliĂŚ. * RĂłwnieÂż jestem w radoÂści pogrÂąÂżony, gdybym miaÂł nogi, padÂłbym pani do stĂłp, niczym sÂługa uniÂżony!* ZrymowaÂł sobie Dan, mruÂżÂąc czerwone Âślepia. - JuÂż siĂŞ tak nie popisuj, Âłebku... Zunthai nie odrywajÂąc wzroku od oczu Kiry, odgarnÂąÂł dÂłoniÂą wÂłosy na bok i schyliÂł siĂŞ aby szepnÂąĂŚ jej do ucha. - PotrafiĂŞ o wiele wiĂŞcej. Jednak potrzebowaÂłbym trochĂŞ swojego sprzĂŞtu z Heine. No i moÂże jakieÂś...porzÂądne ÂłĂłÂżko? O ile panienka zechciaÂłaby, abym zatrzymaÂł siĂŞ tutaj na jakiÂś czas. PuÂściÂł oczko Stokrotce, ktĂłra zerkaÂła na nich zza lady, a w tym geÂście chowaÂło siĂŞ tysiÂąc innych. Wzrok Zunthaia byÂł jednoczeÂśnie lodowaty i obojĂŞtny, a w gÂłĂŞbi jarzyÂł siĂŞ napawajÂącÂą obrzydzeniem fascynacjÂą. - _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. Lucrezzia WiedÂźma z Lancre DoÂłÂączyÂła: 18 Cze 2014 Posty: 73 WysÂłany: 2014-08-02, 08:51 DziewczĂŞ przechyliÂło gÂłowĂŞ w bok doznajÂąc miÂłej pieszczoty i uÂśmiechaÂło siĂŞ przyjaÂźnie. - Nie zamierzam was stÂąd wypuszczaĂŚ. – OdparÂła spuszczajÂąc wzrok na Dana. – Zadbam o to byÂś miaÂł wszystko, czego ci trzeba Zunthai. WyglÂądaÂła na podekscytowanÂą, gdy odstawiÂła kielich na ladĂŞ obok odsÂłoniĂŞtego uda ÂściÂśniĂŞtego jedwabnÂą podwiÂązkÂą. SiĂŞgnĂŞÂła do orczej piersi przejeÂżdÂżajÂąc po niej z jakimÂś budzÂącym siĂŞ uwielbieniem. Gdy uniosÂła na powrĂłt wzrok gÂładko odczytaÂł jej spojrzenie. Jakby ta maÂła urocza istota stanowczo przekazaÂła komunikat: „Od dziÂś naleÂżysz do mnie”. Cokolwiek miaÂła na myÂśli… ObrĂłciÂła gÂłowĂŞ w stronĂŞ Stokrotki. - ZnajdÂź mu najlepsze z komnat –PowiedziaÂła dziwnym jak na niÂą autorytarnym tonem. - Ma mieĂŚ wygodĂŞ, spokĂłj i warunki do tworzenia. To artysta. Karczmarka pokiwaÂła gÂłowÂą i spojrzaÂła na Zuna z nowÂą dozÂą uznania. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-08-02, 10:49 Zunthai pochyliÂł siĂŞ, musnÂąÂł czoÂło Kiry gorÂącymi i jedwabnymi ustami, na ktĂłrych nie byÂło Âśladu najmniejszych spĂŞkaĂą. WciÂągnÂąÂł nosem zapach dziewczyny, tuÂż przy jej szyi, uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie. - MuszĂŞ kiedyÂś stworzyĂŚ dla panienki wÂłasne pachnidÂło. PodnoszÂąc gÂłowĂŞ otarÂł siĂŞ policzkiem o policzek Kiry, skinÂąÂł z uÂśmiechem Stokrotce. Zun wyciÂągnÂąÂł z torby mapkĂŞ i wsunÂąÂł jÂą Kirze za podwiÂązkĂŞ. Klucz do drzwi zawiesiÂł jej na szyi. - Tu leÂży pracowania... SiĂŞgnÂąÂł po notesik, przez chwilĂŞ wypisywaÂł coÂś w nim piĂłrem, uÂśmiechajÂąc siĂŞ delikatnie. WyrwaÂł kartkĂŞ i wrĂŞczyÂł jÂą Kirze, lista byÂła ogromna, co najmniej czterdzieÂści pozycji. W tym sprzĂŞt laboratoryjny i beczki ze skÂładnikami, niektĂłre z dopiskiem - UwaÂżaĂŚ, silnie trujÂące. - A to lista rzeczy, ktĂłre bĂŞdÂą mi potrzebne. Ktokolwiek wejdzie do Âśrodka, nawdycha siĂŞ trucizny. Po powrocie powinni zgÂłosiĂŚ siĂŞ do mnie, o ile chcÂą przeÂżyĂŚ. JeÂśli przyjdzie im do gÂłowy porozkradaĂŚ mĂłj majÂątek, dÂługo siĂŞ nim nie pocieszÂą. Zunthai ukÂłoniÂł siĂŞ nonszalancko Kirze, zostawiajÂąc jej butelkĂŞ Zielonej WrĂłÂżki. Sam zaÂś wyciÂągnÂąÂł mniejszÂą, zapasowÂą, przypominajÂącÂą flakonik perfum. UtworzyÂł usta, opryskaÂł gardÂło silnym trunkiem i ruszyÂł na podbĂłj Gilotyny. Wysoki, zadbany ork o dÂługich szarobÂłĂŞkitnych wÂłosach, roztaczajÂący w okĂłÂł siebie mgieÂłkĂŞ piĂŞknego zapachu, ubrany elegancko lecz stonowanie, by przepych ozdĂłb nie odwracaÂł uwagi od jego urody. RzucaÂł niektĂłrym zimne i obojĂŞtne spojrzenia, jakby szukaÂł najwiĂŞkszego cwaniaka w karczmie. Zawieszona na jego szyi maÂłpia gÂłĂłwka chĂŞtnie komentowaÂła rozmiary piersi i krÂągÂłoÂśĂŚ tyÂłkĂłw kelnerek oraz krzywe mordy bywalcĂłw. Zazwyczaj wywoÂłujÂąc tym salwĂŞ Âśmiechu, szczegĂłlnie wtedy gdy byÂła juÂż niesamowicie zdenerwowana. _________________ Punkt widzenia zaleÂży od punktu siedzenia. KĂŞdzior Nadworny moczymorda Wiek: 22 DoÂłÂączyÂł: 07 Cze 2014 Posty: 78 WysÂłany: 2014-08-04, 14:45 "Domownik" MinĂŞÂło parĂŞ dni odkÂąd Zun osiadÂł w Gilotynie, zajÂąÂł siĂŞ sporzÂądzaniem trunkĂłw oraz uÂżywek. Co bogatsi przychodzili do niego ze zleceniami na truciznĂŞ, pachoÂłkowie moÂżnych rodĂłw przesyÂłani byli z proÂśbami o wynalezienie pachnideÂł dla ich panĂłw, jakimÂś cudem znajdujÂąc najlepszego perfumiarza w Heine na takim zadupiu jak GiraĂąski Port. Nie marnowaÂł czasu, kaÂżdÂą godzinĂŞ poÂświĂŞcaÂł na zajmowaniem siĂŞ nowym interesem. Panienka Kira bardzo doceniaÂła jego zaangaÂżowanie, a Zielona WrĂłÂżka osobiÂście przez niÂą zaakceptowana, miaÂła zostaĂŚ wkrĂłtce flagowym trunkiem karczmy. Zunthai urzÂądziÂł sobie laboratorium w piwnicy, zajÂąÂł parĂŞ pokoi na piĂŞtrze oraz bez Âżadnego skrĂŞpowania stworzyÂł sobie malutkÂą armiĂŞ z drabĂłw. Jednych uzaleÂżniaÂł od swoich specyfikĂłw, innym pÂłaciÂł, gdyby Ci uzaleÂżnieni zechcieli siĂŞ zbuntowaĂŚ. Za swoje usÂługi nie oczekiwaÂł Âżadnej zapÂłaty od panienki Kiry, pokÂątnie eksperymentowaÂł na pijaczkach, coraz bardziej zÂżywajÂąc siĂŞ z karczmÂą. Pierwszy i najbardziej lojalnym eksperymentem alchemika okazaÂł siĂŞ Szczur, mÂłody chÂłopak ktĂłrego udaÂło mu siĂŞ wykreowaĂŚ na wÂłasne potrzeby, przy pomocy silnego narkotyku, "Lokatej Dziwki". Od tej pory zostaÂł jego chÂłopcem na posyÂłki, a to co robiÂły mu z gÂłowÂą nowe zabawki Zunthaia, wzbudzaÂło grozĂŞ w najwiĂŞkszych zabijakach. Po paru dniach przyjmowania umiarkowanych dawek, byÂł w stanie posiekaĂŚ kogoÂś tasakiem z kolejnÂą dziaÂłkĂŞ.

7 KSIĂGA GROMU / Stare Zapiski / Tuk : Październik 23, 2016, 00:26:16
Zaczęty przez Rukyan - Nowe: wysłane przez Rukyan
https://www.youtube.com/watch?v=QXJbX6Yc9Is Obraz przedstawiajÂący mÂłodego jeszcze Tukhariego MĂŞczyciela, wiszÂący na Âścianie w jego domu rodzinnym. *ImiĂŞ:* Tukhari ZÂłotousty *PÂłeĂŚ:* MĂŞÂżczyzna *Rasa:* Altmer *Wiek:* Nieznany *ZawĂłd:* WĂŞdrowny kapÂłan "Jasnej Pani" *Frakcja:* Aldmeri Dominion *Klasa TESO:* Templar *Budowa:* Bardzo wysoki, tĂŞgi mĂŞÂżczyzna ze Âśredniej wielkoÂści brzuszkiem. *WÂłosy/Zarost:* WyÂłysiaÂły, nosi bujnÂą brodĂŞ. *Oczy:* Bursztynowo-zÂłote. *Cechy szczegĂłlne:* TatuaÂże na obu ramionach, od barku aÂż po dÂłonie. Naturalny zÂłoty kolor ust, namaszczenie od Jasnej Pani. *[size=150]Charakter i zachowanie:[/size]* [/color] Traktuje wszystkich jak przyjaciĂłÂł, nawet istoty ktĂłre ma zaraz zabiĂŚ. Wydaje siĂŞ jakby kaÂżdego znaÂł i szanowaÂł, uroni ÂłzĂŞ nawet nad losem najgorszej szumowiny. Jedni widzÂą w nim nadzieje i ciepÂło, gÂłos rozsÂądku i wcielenie dobra. Inni zaÂś postrzegajÂą go jako szarlatana, dziwkarza i moczymordĂŞ skrytego za mÂądrymi kapÂłaĂąskimi sentencjami. Tukhari jest pogodny i wyrozumiaÂły, otwarty na Âświat i jego problemy. Szczerzy ze sobÂą i otoczeniem, zawistny jeÂśli chodzi o dziewki, nieustĂŞpliwy dla wrogĂłw. Rzadko siĂŞ unosi, gdy juÂż to robi to z wyÂższej koniecznoÂści, a nie dla wÂłasnej przyjemnoÂści. PodÂąÂża ÂścieÂżkÂą Jasnej Pani, a przynajmniej prĂłbuje - przekÂłada wÂłasny rozum ponad jej nauki. Stara siĂŞ reagowaĂŚ na krzywdĂŞ niewinnych, chyba Âże akurat zdarzy mu siĂŞ naduÂżyĂŚ alkoholu. Zaatakowany nadstawi drugi policzek, a potem zaskoczy sierpowym. Ucieka bez wahania jeÂśli to jedyna moÂżliwoÂśĂŚ, jednak najpierw dba o bezpieczny odwrĂłt dla towarzyszy. ChĂŞtnie wystĂŞpuje publicznie, udziela prelekcji, bÂądÂź Âśpiewa po pijaku w barze. Zdradzony bÂądÂź upokorzony wybacza, gdy okaÂżÂą skruchĂŞ, lecz nigdy nie zapomina. MÂści siĂŞ tylko za krzywdy wyrzÂądzone jego bliskim. *[size=150]Historia:[/size]* [/color] https://www.youtube.com/watch?v=R1jG99z7lVY Solidnie nadgryziony zĂŞbem czasu altmer, o siwych wÂłosach i krzaczastej brodzie, pykaÂł ze spokojem fajeczkĂŞ siedzÂąc sobie wygodnie na bujanym fotelu. WpatrywaÂł siĂŞ w zachĂłd sÂłoĂąca, a za kaÂżdym razem gdy niebo oblewaÂło siĂŞ czerwieniÂą, jego ÂźrenicĂŞ rozszerzaÂł strach. Przez dÂługi czas rodzina uwaÂżaÂła Âże to jakieÂś schorzenie, przecieÂż unikanie danego koloru nie moÂże byĂŚ normalne. CiÂągano go po ÂświÂątyniach, znachorach czy nawet akademiach medycznych, a on, niczym zaciĂŞta katarynka w kĂłÂłko powtarzaÂł jednÂą i tĂŞ samÂą historiĂŞ. OstatniÂą osobÂą ktĂłra wysÂłuchaÂła tej opowieÂści byÂł kapÂłan Jasnej Pani, nazywany pieszczotliwie Promykiem Nadziei. ~ Nie od zawsze bojĂŞ siĂŞ juchy i wszystkiego co mi siĂŞ z niÂą kojarzy, przeca dÂługie lata byÂłem ÂżoÂłnierzem i przelewaÂłem jÂą w imiĂŞ wyÂższoÂści naszej rasy. Ostatnie miesiÂące sÂłuÂżby spĂŞdziÂłem jako straÂżnik pokoju tortur, ktĂłrym zarzÂądzaÂł jaÂśnie pan Tukhari MĂŞczyciel. PrzydziaÂł jak siĂŞ patrzy, byÂłem pewien Âże gdy przejdĂŞ w stan spoczynku, wrĂłcĂŞ do domu caÂły i zdrowy. Na twarzy starca zagoÂściÂł niepokĂłj, Âłapczywie zaciÂągnÂąÂł siĂŞ dymem z fajki, wziÂąÂł gÂłĂŞboki oddech i ciĂŞÂżko westchnÂąÂł. ~ PrzyjÂąÂłem przydziaÂł bez zastanowienia, bo wtedy jeszcze nie wiedziaÂłem, Âże osoba ktĂłrej praktyki przyjdzie mi oglÂądaĂŚ, to najczarniejsza dusza jakÂą kiedykolwiek widziaÂło Tamriel. Deadryczny wrĂŞcz uÂśmiech goÂściÂł na jego twarzy, gdy przebieraÂł w licznych narzĂŞdziach tortur, a krew ociekaÂła mu ze skĂłrzanego fartucha niczym rosa z liÂści o poranku. Z kaÂżdym worem miĂŞsa, bo tak ich nazywaÂł, woÂłaÂł mnie do Âśrodka i kazaÂł patrzeĂŚ. Pod pretekstem Âże torturowany moÂże zbiec w kaÂżdej chwili. *MĂŞÂżczyzna wlepiÂł wzrok w dĂŞbowe deski werandy, zbierajÂąc myÂśli. Ponownie przysunÂąÂł fajkĂŞ do ust , wziÂąwszy parĂŞ sztachĂłw sprĂłbowaÂł siĂŞ uspokoiĂŚ.* ~ PatrzyÂłem wiĂŞc, a kaÂżdej nastĂŞpnej ofierze coraz to bardziej wspĂłÂłczuÂłem. Zdrajcy, szpiedzy, zÂłodzieje i inne mĂŞty spoÂłeczne, przecieÂż na to zasÂłuÂżyli, nie? Jednak to co robiÂł im MĂŞczyciel przechodziÂło moje najgorsze oczekiwania dookoÂła i wÂłaziÂło do gÂłowy prosto przez dupĂŞ. SwÂąd palonej skĂłry przyprawiaÂł mnie o mdÂłoÂści, a gdy karmiÂł wory miĂŞsa ich wÂłasnymi flakami niemalÂże mdlaÂłem. WypuÂściÂł z dÂłoni fajkĂŞ, zacisnÂąÂł jÂą w piĂŞÂśĂŚ i przytuliÂł do piersi drugÂą dÂłoniÂą, spoglÂądajÂąc na kapÂłana ktĂłrego twarz skryta byÂła pod kapturem. ~ Jednak daÂłem radĂŞ znosiĂŚ to wszystko, do czasu aÂż na zwykÂłe przesÂłuchanie przyprowadzono mÂłodego khajita. Rozkaz byÂł wyraÂźny, wydobyĂŚ informacjĂŞ o skradzionych przedmiotach bez uÂżywania przemocy. Podobno zwierzoksztaÂłtny byÂł protegowanym kogoÂś tam waÂżnego, bo zwyczajnie to upierdolono by mu dÂłonie u Âłokci. Starzec przytuliÂł dÂłonie do uszu i kontynuowaÂł, jakby nie chciaÂł sÂłyszeĂŚ wÂłasnych sÂłĂłw. ~ ObraÂł go, kurwa, jak ziemniaka. GoÂłe miĂŞso, peÂłno krwi, nie wiem jak to moÂżliwe ale on nadal ÂżyÂł. Gdyby nie przeÂłyk wypalony wrzÂątkiem pewnie dalej by krzyczaÂł, woÂłaÂł o pomoc. Z trudem ÂłapaÂł powietrze, drÂżÂąc z bĂłlu przy kaÂżdym wdechu. Nie mogÂłem na to patrzeĂŚ, musiaÂłem coÂś zrobiĂŚ. Jednak strach mnie paraliÂżowaÂł, strach przed tym psychopatÂą. Godzinami patrzyliÂśmy wspĂłlnie jak mÂłody jeniec umiera, a ten skurwiel postawiÂł stĂłÂł tuÂż przed nim, kazaÂł sobie przynieÂśĂŚ posiÂłek. PopijaÂł wino z kieliszka, rozkoszujÂąc siĂŞ baraninÂą. WlepiajÂąc ohydne stalowe oczy w Âżywy wĂłr miĂŞsa tuÂż przed nim, brakowaÂło tylko by wyciÂągnÂąÂł z portek fiuta i go zerÂżnÂąÂł. *SĂŞdziwy altmer nie odrywaÂł wzroku z wÂłasnych kolan, oddychajÂąc ze Âświstem.* ~ DoniosÂłem na niego, wkrĂłtce potem zawisnÂąÂł. Tego samego dnia zdezerterowaÂłem, nie potrafiÂłem dÂłuÂżej byĂŚ ÂżoÂłnierzem. ÂŁzy oblaÂły twarz dziadka, wyciÂągnÂąÂł bÂłagajÂąco dÂłonie do kapÂłana. Jego palce drgaÂły niczym struny lutni podczas wesoÂłej ballady. KapÂłan zdjÂąÂł kaptur i posÂłaÂł mu serdeczny, zÂłoty uÂśmiech, wyciÂągnÂąÂł do starca dÂłoĂą. ~ Tooo... too... to Ty skurwysynu! Jakim cudem nadal Âżyjesz! Helga! WoÂłaj synĂłw, martwi plugawiÂą nasze domostwo! Nim ktokolwiek przybiegÂł, serce odmĂłwiÂło mu posÂłuszeĂąstwa. UpadÂł z fotela na deski i tam dokonaÂł Âżywota. OficjalnÂą przyczynÂą zgonu wedÂług Tukhariego ZÂłotoustego byÂł zawaÂł miĂŞÂśnia sercowego, spowodowany przeÂżywanÂą w kĂłÂłko traumÂą. Tukhari MĂŞczyciel zginÂąÂł na stryczku, podczas publicznej egzekucji. Podobno jego ciaÂło zostaÂło skradzione, za co oskarÂżono i wyklĂŞto jego najbliÂższÂą rodzinĂŞ. TrzydzieÂści lat pĂłÂźniej altmer ÂłudzÂąco podobny do niego zostaje kapÂłanem Jasnej Pani i przemierza Tamriel, niosÂąc ze sobÂą najczystsze ÂświatÂło dobroci jakie kiedykolwiek widziano. *[size=150]UmiejĂŞtnoÂści[/size]* *Mistrzostwo :* Magia ÂświatÂła, bĂłjki na piĂŞÂści. *Wprawny :* BroĂą jednorĂŞczna i tarcza, zioÂłolecznictwo. *ÂŚredni :* CiĂŞÂżkie pancerze, dyplomacja. *SÂłaby :* Magia zniszczenia, gotowanie. Beznadziejny : ÂŁuki, pÂływanie. *[size=150]Plotki[/size]* ~ MĂłwi siĂŞ Âże w Skywatch nazywany jest Promyczkiem. ~ Podobno kiedyÂś byÂł katem z duÂżym zamiÂłowaniem do tortur. ~ ZwykÂła Âświnia i alkoholik. ~ Dziewki w rĂłÂżnych miastach plotÂą Âże jest obrzydliwie bogaty. ~ Od innych zaÂś sÂłyszymy Âże ma maÂłÂą i wykrĂŞconÂą kuÂśkĂŞ. ~ Nigdy nie przegraÂł w bĂłjce na piĂŞÂści.

Strony: [1] 2 3 ... 10

Nostalgia Theme by husmen73 & Masterhan

MySQL | PHP | XHTML | CSS